Ежа і напоіВіна і спіртныя напоі

Класіфікацыя вінаў

Разабрацца ва ўсіх тонкасцях і асаблівасцях самых разнастайных вінаў, якія вырабляюцца ва ўсіх канцах святла, пад сілу толькі высокакваліфікаванаму сомелье з шматгадовым вопытам. Але даведацца самыя агульныя палажэнні, якія дапамогуць, як мінімум, зарыентавацца ў доўгіх шэрагах бутэлек, выбудаваных на паліцах крам, не так ужо і складана. Паспрабуем даведацца, якая менавіта класіфікацыя вінаў прынята ў Расіі, і ці адрозніваецца яна ад іншых агульнапрынятых класіфікацый. Айчыннае вінаробства, асабліва ў савецкі перыяд, далёка сышло ад еўрапейскіх традыцый, таму прынятае ў нас дзяленне далёка не заўсёды будзе адпавядаць сусветным стандартам.

Самай складанай у свеце, але і самой старажытнай, лічыцца шматступенная класіфікацыя французскіх вінаў, следам за ёй ідуць італьянская і нямецкая.

Паводле пункта гледжання айчынных вінаробаў, віна дзеляцца па двух асноўных прыкметах: колеры і наяўнасці ў складзе прадукта вуглекіслаты. Па першай прыкмеце яны бываюць чырвонымі і белымі, па другім - ціхімі і шыпучыя.

Далей класіфікацыя вінаў мае на ўвазе больш падрабязнае дзяленне ўнутры кожнай з гэтых агульных катэгорый. Так, ціхія віна могуць быць:

  • Сталовымі. Такія віны ўтрымліваюць толькі спірт, які ўтвараецца падчас натуральнага закісання, і не дапускаюць іншых спіртазмяшчальных дадаткаў. У гэтай падгрупе, у сваю чаргу, прынята вылучаць салодкія (утрыманне цукру ў якіх вагаецца ў дыяпазоне ад 3% да 8%), паўсалодкія (ад 1% да 2,5%) і сухія (з мінімальным утрыманнем цукру, якія не перавышаюць 0, 3%).
  • Араматызаваныя. Гэта вермуты, якiя выраблены з ужываннем невялікі долі спірту і настояў некаторых раслін. Утрыманне цукру ў такіх вінах можа даходзіць да 16%, а спірту да 18%.
  • Мацаванымі. У іх вытворчасці лічыцца магчымым выкарыстоўваць спірт-рэктыфікатам. Яны могуць быць дэсертнымі, з павышаным працэнтным утрыманнем спірту (да 17%), і моцнымі, у якіх спірту можа ўтрымлівацца да 14%. Дэсертныя віна дзеляцца на ликерные, салодкія і паўсалодкія па колькасці змяшчаецца ў іх цукру.

У залежнасці ад якасці канчатковага прадукту і часу, выдаткаванага на яго вытворчасць, ціхія віна прынята падзяляць на:

  • Ардынарныя. Гэта віна, у якіх інтэрвал паміж выпускам гатовай прадукцыі і непасрэднай перапрацоўкай вінаграду займае тры-чатыры месяцы. Айчынная класіфікацыя вінаў адносіць іх да танных і нізкагатунковых.
  • Марачныя. Гэта віна, вытрыманыя перад закаркоўвання ад паўтары да двух гадоў і створаныя з самых якасных гатункаў вінаграда па асаблівых рэцэптурах.
  • Калекцыйныя. Гэта якая стаіць асабняком група марачных вінаў самай высокай якасці, якія дадаткова вытрымліваюцца не менш за тры гады.

Шыпучыя віна таксама маюць асобную класіфікацыю. У яе аснову пакладзены той спосаб, з дапамогай якога ў прадукце ўтворацца бурбалкі вуглякіслага газу.

  • Шампанскія віна. Пры іх вытворчасці насычэнне вуглякіслым газам з'яўляецца прамым следствам працэсу закісання, таго, што адбываецца ў закрытых сасудах пад ціскам. Цікава, што толькі ў Расеі такія віна прынята называць шампанскім. Да прыкладу, класіфікацыя італьянскіх вінаў называе іх некалькі інакш, лічачы, што шампанскім можа называцца толькі тое віно, якое выраблена ў Францыі, непасрэдна ў правінцыі Шампань.
  • Ігрістые. Для такіх вінаў ўжываецца працэдура другаснага закісання.
  • Газаваныя. У іх насычэнне вуглекіслатой адбываецца штучным шляхам з дапамогай сатурацыя. Класіфікацыя вінаў адносіць іх да самых нізкагатунковых з гэтага віду пеністае разнавіднасцяў.
  • Натуральныя ігрістые паўсалодкія. Пры іх вырабе вінаградны сок зброджваць ў герметычна закаркаваных сасудах, якія знаходзяцца пад ціскам, прычым працэс у пэўны момант штучна перарываецца.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.