ПадарожжыСаветы турыстам

Сіманаў манастыр (1370 г.)

Старадаўні Сіманаў манастыр заснаваў у сямідзесятыя гады чатырнаццатага стагоддзя пляменнік і ў той жа час вучань Сергія Раданежскага вялебны Фёдар. Менавіта ён праславіўся пасля як асабісты духоўны настаўнік князя Данскога.

Сваю назву Сіманаў манастыр атрымаў ад імя баярына Стэфана Ховрина, які стаў манахам Сымонам і мужчыны, які ахвяраваў зямлю пад пабудову комплексу за дзесяць кіламетраў на поўдзень ад Масквы.

Першапачаткова гэты манастыр знаходзіўся некалькі ніжэй, уніз па Маскве-рацэ, якая вядзе ў Маскву, аднак Фёдар, спрабуючы знайсці яшчэ большае адзінота, выбраў для манастыра зусім іншае месца, побач ад старым. І ў 1380 годзе Сіманаў манастыр перанеслі на тое месца, дзе ён стаіць і дагэтуль. На месцы старога засталася толькі невялікая прыхадская царква Раства, пад званічнай вежкай якой ў другой палове васемнаццатага стагоддзя выявілі магілы Перасвет і Аслябя - герояў Кулікоўскага бітвы.

Сіманаўскі манастыр быў вядомы па Русі: сюды заўсёды сцякаліся вялікія ўклады. Асабліва яго любіў наведваць васпан Фёдар Аляксеевіч, для якога былі адмыслова ўладкованыя келлі, каб цар мог маліцца ў Вялікі пост. Яго самыя вядомыя інакі - Кірыла і Ферапонт - вучні св. Раданежскага, пасля перайшлі ў манастыр Аляксандра Свірскага.

У 1771-ым, пры панаванне Кацярыны Другой, Сіманаў манастыр закрылі, ператварыўшы з нагоды якая распаўсюджваецца са страшнай сілай эпідэміі чумы ў чумных каранцін, аднак у 1795 годзе, дзякуючы хадайніцтву рускага дзяржаўнага дзеяча Мусіна-Пушкіна, гэтае сьвятое месца аднавілі.

Па выразе летапісцаў, гэты манастыр неаднаразова станавіўся «шчытом» Масквы, якія абараняюць яе ад ворагаў. За гады свайго існавання ён не раз прымаў на сябе націскі злоснікаў, падвяргаўся набегам татараў, а ў Смутныя часы быў канчаткова зруйнаваны і ці ледзь не дашчэнту разбураны.

У 1920-ым, пасля прыхода да ўлады бальшавікоў, Сіманаў манастыр спасцігла доля большасці рускіх цэркваў: яго цалкам скасавалі. З 1923-га ў яго будынку быў адкрыты музей, які праіснаваў толькі да 1930-га года. Дырэктарам музея быў вельмі інтэлігентны і практычны чалавек, які наладзіў адносіны з мясцовай царкоўнай суполкай, дазволіўшы ёй праводзіць службы ў адным з храмаў у абмен на прадастаўленне музею вартаўніка і дворніка са сродкаў абшчыны. У студзені таго ж года дзяржаўнай камісіяй ўсё-такі было прызнана, што частка манастырскіх старажытных збудаванняў трэба захаваць як гістарычныя помнікі, аднак сабор і некаторыя сцены ўсё ж такі было вырашана знесці.

Выбуху, што прагрымеў ноччу 21 студзеня, у шостую гадавіну правадыра, на паветра ўзляцела пяць з шасці цэркваў, Успенскі сабор з званіцай, надвратной цэрквамі, а таксама вежамі - Вартавы і Тайніцкай, з прылеглых да іх усімі пабудовамі. Падчас рабочых суботнікаў былі разабраны практычна ўсе сцены Сіманава манастыра, былі знішчаныя ўсе магілы, якія знаходзіліся на тэрыторыі манастыра, а на руінах, якія засталіся ад «крэпасці цемрашальства царкоўнага», як пісалі на старонках часопіса «Огонек», у 1937 году ўзвялі Палац Культуры.

Манастыр быў вернуты царквы толькі ў 1990-ым, калі яго пачалі актыўна аднаўляць.

Да нас дайшла толькі яго малая частка. Ад манастыра змагла ацалець паўднёвая яго сцяна з вежамі: кутняй «Руля», пяціграннай «Кавальскай» і круглай «Солевы», захавалася таксама трапезная і царква Сьв. Духа.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.