Навіны і грамадстваЭканоміка

Ўзроўні рэнтабельнасці і іх вызначэнне

Ўзроўні рэнтабельнасці, якія выкарыстоўваюцца ў разліках, даюць магчымасць ахарактарызаваць некаторую прыбытковасць прадпрыемства. Адрозніваюць рэнтабельнасць прадукцыі і прадпрыемства ў цэлым. Дадзены паказчык можа быць выкарыстаны пры правядзенні аналізу трох паказчыкаў: рэалізаванай прадукцыі, асобнага вырабы і таварнай пазіцыі ў цэлым. Ўзроўні рэнтабельнасці рэалізаванай прадукцыі можна ахарактарызаваць, разлічыўшы стаўленне адпаведнай прыбытку да агульнай сабекошту. Пры разліку рэнтабельнасці ўсёй таварнай пазіцыі выкарыстоўваецца аналагічная формула, аднак прымаецца пад увагу прыбытак ад рэалізацыі такой таварнай пазіцыі і яе сабекошт.

Ўзроўні рэнтабельнасці асобнага вырабы разлічваюцца, прымаючы за аснову стаўленне атрыманага прыбытку за адзінку вырабы да адпаведнай сабекошту. Пры гэтым прыбытак па вырабе вылічаецца знаходжаннем рознасці паміж яго коштам (аптовай) і сабекоштам.

Узровень агульнай рэнтабельнасці можа быць вызначаны ў выглядзе адносіны прыбытку (балансавага) да сярэдняй кошту асноўных фондаў, якія былі задзейнічаныя ў вытворчым працэсе, а таксама абаротных сродкаў, разлічаных, зыходзячы з прынятых нормаў. Іншымі словамі, з упэўненасцю можна сцвярджаць, што гэты паказчык з'яўляецца індыкатарам, якія адлюстроўваюць прырост агульнай сумы укладзеных актываў (капіталу).

Аналіз узроўню рэнтабельнасці ляжыць у аснове разлікаў перспектыў развіцця суб'екта гаспадарання, зыходзячы з яго эканамічных паказчыкаў. Аднак такія разлікі павінны быць дапоўнены яшчэ і такімі двума ключавымі паказчыкамі, як рэнтабельнасць колькасці абаротаў капіталу і агульнага абароту.

Лік зваротаў капіталу - стаўленне выручкі аналізаванай суб'екта да сумы яго капіталу. Пры гэтым лічыцца, што чым больш сума валавы выручкі прадпрыемства, тым большая колькасць абаротаў яго капіталу.

Паказчыкам рэнтабельнасці абароту адлюстроўваецца залежнасць паміж валавым абаротам суб'екта гаспадарання і яго выдаткамі (выдаткамі). Неабходна адзначыць, што чым вышэй узровень прыбытку ў параўнанні з агульнай выручкай фірмы, тым рэнтабельнасць абароту мае лепш паказчыкі.

Ўзроўні рэнтабельнасці ўтрымліваюць асноўны з паказчыкаў - адносін агульнага прыбытку да велічыні вытворчых фондаў.

Зыходзячы з практычных эканамічных разлікаў, неабходна адзначыць вялікую колькасць фактараў, якія адлюстроўваюць як знешняе, так і ўнутранае ўплыў. Пры гэтым да знешніх ставяцца фактары, якія не залежаць ад працы калектыву прадпрыемства (прыкладам можа паслужыць цэны на матэрыялы, тарыфы на перавозкі і нормы амартызацыі). Дадзеныя мерапрыемствы ажыццяўляюцца ў агульным маштабе і аказваюць істотны ўплыў на агульныя вынікі гаспадарчай і фінансавай дзейнасці суб'екта гаспадарання. Перамены ў структуры асартыменту прадукцыі ўплываюць на аб'ёмы рэалізаванай гатовай прадукцыі, а таксама рэнтабельнасць і сабекошт вытворчасці.

Асноўнай задачай эканамічнага аналізу з'яўляецца своечасовае выяўленне негатыўнага ўплыву знешніх фактараў, а таксама вызначэнне сумы прыбытку, якая можа быць атрымана з прычыны ўздзеяння ўнутраных фактараў. У дадзеным выпадку нельга абысціся без разліку эфектыўнасці выкарыстання ўсіх рэсурсаў вытворчасці.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.