СамаўдасканаленнеПсіхалогія

Зносіны як узаемадзеянне

Кожны чалавек мае патрэбу ў зносінах з самага нараджэння. Зносіны людзей паміж сабой можна падзяліць на тры важных боку: ўспрыманне, камунікацыя і ўзаемадзеянне. Цікавы такі факт, што калі магчыма сустрэць ўспрыманне альбо камунікацыю ў «чыстым выглядзе», гэта значыць асобна ад усіх іншых складнікаў зносін, то вылучыць зносіны як узаемадзеянне ў асобную радок практычна немагчыма.

Сама назва гэтага працэсу ўжо нясе ў сабе значэнне ўчынення якога-небудзь дзеяння: «Ён мяне падштурхоўваў да чаго-небудзь», «Яна душыць на мяне, але я не паддаюся ёй» або «Яна падладжваецца пад мяне».

Зносіны як узаемадзеянне патрабуе актыўнага ўдзелу ў гутарцы двух суразмоўцаў. І калі камунікатыўнае зносіны абмежавана толькі паведамленнем інфармацыі, а ўспрыманне - проста выслухвання чужога меркавання, то ўжо любая рэакцыя суразмоўцы перакладае працэс зносін у іншую катэгорыю.

Некаторыя людзі маюць цяжкасці зносін. Прычыны бываюць самыя розныя. Аўтызм, няўменне выказваць свае думкі, сарамлівасць і ўтоенасць прыводзяць да таго, што асоба замыкаецца ўнутры сябе, яна здольная толькі да ўспрымання, але вонкава ніяк не рэагуе на атрыманую інфармацыю.

Паступова людзі, якім проста як паветра неабходная зваротная рэакцыя суразмоўцы, пачынаюць абыходзіць такога чалавека бокам. А зря! Вельмі часта за маўклівасцю і знешняй разгубленая хаваецца далікатнае спагадлівае сэрца, а ўнутры пастаянна вядзецца глыбокая душэўная праца. І калі каму-небудзь удасца "разгаварыць", размясціць да сябе гэтую натуру, ператварыць звычайнае ўспрыманне ў зносіны як узаемадзеянне, то яму надзвычай пашанцуе. Лепшага дарадчыка і сябра, мабыць, не знайсці на ўсім свеце.

Часцей сустракаюцца індывіды, асабліва сярод жанчын, якія самі ствараюць сваім суразмоўцам праблемы зносін тым, што яны аддаюць перавагу выключна коммукативную бок у размове. Пра такіх кажуць, што яны падобныя да глушца на такавішча. Выкладваючы нікому не патрэбную інфармацыю, зусім не задумваючыся пра тое, ці цікава гэта каму-небудзь, акрамя іх, яны навязваюць сваю форму зносін, абсалютна не цікавячыся меркаваннем суразмоўцы. Падобная «гульня ў адны вароты» - гэта ўжо ніяк не зносіны як узаемадзеянне!

Што ж трэба ведаць чалавеку, які імкнецца быць прыемным суразмоўцам альбо які паставіў сабе мэту што-небудзь даказаць ці пры дапамозе размовы змяніць меркаванне свайго «візаві»?

Нягледзячы на тое, што ўсім нам здаецца, што ўжо чаго-чаго, а балбатаць-то нас вучыць не варта, усё-ткі існуюць пэўныя правілы вядзення размоў. Бо ў аснове сваёй вядзенне гутаркі - гэта цэлая навука!

Першая ўмова для таго, каб паміж двума адбывалася менавіта зносіны як узаемадзеянне, да таго ж і выніковае - гэта дакладнае размеркаванне пазіцый суразмоўцаў. Гэта значыць, у кожнай канкрэтнай сітуацыі адзін з'яўляецца вядучым, а другі - кіраваным. Падчас гутаркі варта выконваць гэтую «субардынацыю».

Пазіцыя вядучага таксама мае свае падзелу на «кантралёра» і «понимателя». У першым выпадку зносіны абапіраецца на імкненне кіраваць сітуацыяй і жаданне дамінаваць. Такое зносіны не заўсёды бывае прыемна кіраванаму, таму ў асноўным людзі імкнуцца як мага радзей кантактаваць з людзьмі - «кантралёрамі».

У другім выпадку пазіцыю вядучага можна разглядаць як заснаваную на паняцці роўнасці суразмоўцаў. Тут вялікую ролю адыгрывае жаданне вядучага абысціся без канфліктаў, зразумець свайго партнёра і дасягнуць узаемнай згоды і здавальняючых вынікаў перамоваў. Менавіта з такімі людзьмі надзвычай прыемна мець зносіны, якія атачаюць іх цэняць нават незалежна ад таго, ці былі вынікі па-сапраўднаму рэальнымі. Бо кантакт з людзьмі падобнага склада пакідае ў душы прыемнае пачуццё, што суразмоўца ўглыбіўся ў праблему і зрабіў спробу дапамагчы.

Адсюль выцякае пастулат: хочаш, каб людзі мелі зносіны і хацелі кантактаваць з табой, пастарайся іх зразумець, устань на пазіцыю роўнасці, нават калі да цябе звяртаюцца з просьбай альбо за радай.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.