Публікацыі і напісанне артыкулаўПаэзія

Філасофская лірыка Лермантава М.Ю.

Філасофская лірыка Лермантава прасякнута горкай сумам, песімізмам, змрочным настроем, тугой. Уся справа ў тым, што Міхаіл Юр'евіч жыў эпоху ліхалецця, на пару яго юнацтва і сталення прыйшоўся перыяд палітычнай рэакцыі, які рушыў пасля няўдалага паўстання дзекабрыстаў. Многія разумныя і таленавітыя людзі былі пагружаныя ў сябе, напалоханыя, свабодалюбныя настрою апынуліся пад забаронай. Таму няма нічога дзіўнага ў змрочных і песімістычныя творах Лермантава.

Міхаіл Юр'евіч пакутаваў ад таго, што не можа выгаварыцца, адкрыта заявіць пра свае ідэалы, думках і жаданнях. Усё сваё боль і пакуты ён выліваў на паперы, бо хацеў быць пачутым хоць кімсьці. Філасофская лірыка Лермантава прысвечана Бадзяг, самотнаму вандроўніку, якому няма месца ў грамадстве. Паэт не бачыць святла ў канцы тунэлю, сучаснікі выклікаюць у яго толькі горкую ўсмешку, таму што яго пакаленне не здольна думаць, адчуваць і тварыць.

Міхаіл Юр'евіч пагарджае не толькі грамадства, але і сябе, таму што яму даводзіцца жыць у самадзяржаўнай-прыгонніцкага дзяржаве і ён пры гэтым не ў сілах што-небудзь змяніць. Асаблівасці лірыкі Лермантава складаюцца ў тым, што паэт лічыць маладых людзей страчанымі для грамадства, яны ўжо нарадзіліся старцамі з бясплоднай душой. У прадстаўленні паэта Расія паўстае краінай спадароў і рабоў. Ён абвінавачвае велікасвецкіх грамадства і з гневам звяртаецца да натоўпу, якая прадстаўляе сабой «вобразы бяздушных людзей».

Філасофская лірыка Лермантава прасякнута рускім нацыянальным духам. Міхаіл Юр'евіч ў сваіх творах вылучаў дзве Расіі: свецкую і народную. Паэт прызнаецца, што любіць сваю радзіму, але «дзіўнаю любоўю». Яму не важныя ваенныя перамогі, свецкія гутаркі, яго душа радуецца ад сузірання рускай прыроды, гулянняў простых сялян. У апошнія гады свайго жыцця толькі народную Расію прызнае Лермантаў, яна бліжэй яму, раднёй і зразумела. Пісьменнік адным з першых пачаў крытыкаваць сваю краіну, адкрыта казаць пра яе недахопах, але гэта было не злараднасць, а боль і горыч ад крыўды за радзіму, якая вартая лепшага лёсу.

Аналіз лірыкі Лермантава паказвае, што паэт шмат увагі надае пытанню прызначэння паэта і яго ролі ў грамадстве. Гэтая тэма ў творах вельмі часта набывае варожы і агрэсіўны настрой, бо ўзаемаадносіны з натоўпам ў Міхаіла Юр'евіча складваліся не самым лепшым чынам. Асабліва ярка адносіны паміж грамадствам і творчай асобай апісаны ў вершы «Прарок». Пісьменнік распавядае, наколькі складана несці людзям праўду, жыць у неразуменні, трываць нявер'е навакольных.

Філасофская лірыка Лермантава прасякнута змрочным настроем, нявер'ем у лепшыя часы, расчараваннем у людзях, пагардай да сучаснікам, нянавісцю да самадзяржаўя. Практычна ўсе творы глыбока песімістычныя. Тэма «паэт-грамадства» з'яўляецца асноўнай у філасофскай лірыцы, Лермантаў раскрыў яе ў вершах «Паэт», «Смерць паэта», «Журналіст, чытач і пісьменнік».

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.