Публікацыі і напісанне артыкулаў, Паэзія
Філасофская лірыка Лермантава М.Ю.
Філасофская лірыка Лермантава прасякнута горкай сумам, песімізмам, змрочным настроем, тугой. Уся справа ў тым, што Міхаіл Юр'евіч жыў эпоху ліхалецця, на пару яго юнацтва і сталення прыйшоўся перыяд палітычнай рэакцыі, які рушыў пасля няўдалага паўстання дзекабрыстаў. Многія разумныя і таленавітыя людзі былі пагружаныя ў сябе, напалоханыя, свабодалюбныя настрою апынуліся пад забаронай. Таму няма нічога дзіўнага ў змрочных і песімістычныя творах Лермантава.
Міхаіл Юр'евіч пагарджае не толькі грамадства, але і сябе, таму што яму даводзіцца жыць у самадзяржаўнай-прыгонніцкага дзяржаве і ён пры гэтым не ў сілах што-небудзь змяніць. Асаблівасці лірыкі Лермантава складаюцца ў тым, што паэт лічыць маладых людзей страчанымі для грамадства, яны ўжо нарадзіліся старцамі з бясплоднай душой. У прадстаўленні паэта Расія паўстае краінай спадароў і рабоў. Ён абвінавачвае велікасвецкіх грамадства і з гневам звяртаецца да натоўпу, якая прадстаўляе сабой «вобразы бяздушных людзей».
Аналіз лірыкі Лермантава паказвае, што паэт шмат увагі надае пытанню прызначэння паэта і яго ролі ў грамадстве. Гэтая тэма ў творах вельмі часта набывае варожы і агрэсіўны настрой, бо ўзаемаадносіны з натоўпам ў Міхаіла Юр'евіча складваліся не самым лепшым чынам. Асабліва ярка адносіны паміж грамадствам і творчай асобай апісаны ў вершы «Прарок». Пісьменнік распавядае, наколькі складана несці людзям праўду, жыць у неразуменні, трываць нявер'е навакольных.
Similar articles
Trending Now