Закон, Дзяржава і права
Працоўную спрэчку: індывідуальны і калектыўны
Супярэчнасці паміж работнікам і кіраўніком здараюцца на многіх прадпрыемствах. Прадмет такога рознагалоссі можа быць абсалютна розным, а вось працэдур для яго рашэнні існуе толькі некалькі. Як жа юрыдычна правільна ўладзіць працоўную спрэчку? Пра гэта і пойдзе гаворка далей.
Індывідуальны працоўную спрэчку
У Працоўным кодэксе агаворана паняцце працоўнага індывідуальнага спрэчкі. Дадзены выгляд супярэчнасці - гэта рознагалоссі паміж працадаўцам і падначаленым па пытаннях прымянення законаў або іншых нарматыўных актаў, якія змяшчаюць палажэнні аб працоўным праве, калектыўным або працоўным дагаворы і г.д. Да таго ж пра такую праблеме супрацоўнік павінен паведаміць камісію па разглядзе працоўных спрэчак. Для гэтага яму трэба падаць адпаведную заяву.
Закон не паказвае, што працоўную спрэчку можа ўтварыцца толькі паміж кіраўніцтвам і супрацоўнікам, які з'яўляецца работнікам прадпрыемства. У савет па разглядзе скаргаў дазваляецца таксама звяртацца:
- асобам, што раней знаходзiлiся ў працоўных адносінах з дадзенай арганізацыяй;
- грамадзянам, якія прэтэндуюць на вакантнае месца ў установе.
Прадметам спрэчкі могуць быць такія неўрэгуляваныя пытанні:
- спагнанне шкоды;
- выплата заработнай платы;
- прадастаўленне якіх-небудзь ільгот;
- іншыя канфліктныя моманты, якія непасрэдна тычацца працоўнай дзейнасці.
Юрысты рэкамендуюць не ігнараваць сваю магчымасць звароту ў КМС для адстойвання законных інтарэсаў.
Калектыўныя працоўныя спрэчкі
Разгляд калектыўных працоўных спрэчак праводзіцца ў некалькі іншым парадку. Па сваім вызначэнні, такое рознагалоссе - гэта нявырашаная прэтэнзія, якая вылучаецца працадаўцу групай падначаленых (напрыклад, аддзелам, цэхам) з нагоды якіх-небудзь змяненняў ва ўмовах працы, заключэння або выканання калектыўнай дамовы, дамовы або жа ў сувязі з адхіленнем дырэктара або ўласніка арганізацыі меркавання выбарнага органа супрацоўнікаў пры прыняцці лакальных (унутраных) нарматыўных актаў.
Звычайна калектыўны працоўную спрэчку прадугледжвае некалькі этапаў:
1. Для пачатку група работнікаў, якая незадаволеная ўмовамі працы або прынятымі новаўвядзеннямі, падае заяву начальніку прадпрыемства. Як правіла, дадзенае дзеянне вырабляе абраны з калектыву прадстаўнік.
2. На разгляд такой скаргі працадаўцу адводзіцца 3 дні. У гэты тэрмін ён павінен альбо прыняць патрабаванні падначаленых, альбо адмовіць ім. Калі дырэктар ўсё ж будзе гатовы хаця б да некаторых саступак, то яму варта стварыць так званую "прымірэнчы" камісію. Складацца яна павінна як з членаў кіраўніцтва, так з прадстаўнікоў калектыву ў роўнай колькасці. Рашэнне такой групы афармляецца пратаколам.
3. Калі бакамі не будзе дасягнута пагадненне, можна запрасіць да вырашэння ўзніклай праблемы пасярэдніка або разгледзець прэтэнзію ў працоўным арбітражы.
4. Калі ўсе вышэйпералічаныя дзеянні не дазволілі распачаць спрэчку, работнікі маюць права арганізаваць страйк, з паведамленнем аб гэтым начальніка за 10 дзён.
Калі можна звяртацца ў судовую інстанцыю
Разгляд заяў ад служачых у якой-небудзь з вышэйзгаданых камісій - даволі рэдкая з'ява. Многія прапускаюць гэты этап і ідуць адразу ж у суд. Калі КТС адхіліць вашу заяву, вынесе рашэнне не на вашу карысць, абскардзіць рашэнне. Для гэтага законам даецца 10 дзён з дня атрымання адказу камісіі. У любым выпадку працоўныя судовыя спрэчкі разглядаюцца на працягу трох месяцаў з моманту парушэнні правоў працаўніка.
У заключэнне хочацца пажадаць вам не трапляць у канфліктныя сітуацыі і працаваць толькі ў сваё задавальненне.
Similar articles
Trending Now