Духоўнае развіццёРэлігія

Падрыхтоўка да прычасця па радах сьвятых айцоў праваслаўнай царквы

Ва ўсіх сьвятаайцоўскіх пісаньнях было сказана, што ніхто не можа быць годны прычашчэння, але, тым не менш, было выдзелена, што кожны, хто прыступае да сакрамэнту, абавязаны імкнуцца да спаткання з Хрыстом. Падрыхтоўка да прычасця не павiнна абмяжоўвацца говеньем і вычитыванием пэўных малітваў. У першую чаргу гатоўнасць да еўхарыстыі абумоўлена адсутнасцю крыўды ці нянавісці да блізкіх, светлым адчуваннем чыстай сумлення.

У Евангеллі ад Матфея сказана Госпадам: «Калі ты прынясеш дар свой да алтара і запомніш брата, з якім не прымірыўся, пакінь там прынашэньне, пакуль ня прымірыцца з братам сваім». Перашкодай перад прычашчэннем з'яўляюцца учыненыя чалавекам грахі. У іх вынікае шчыра раскаяцца перад Богам на споведзі ў святара. У РПЦ прынята прыступаць да сакрамэнту нашча, так як цела павінна быць предочищено постам. Гэта старая традыцыя, якая зарадзілася яшчэ тады, калі Літургію сталі тварыць асобна ад «вячэры любові» - Агапаў.

Падрыхтоўка да прычасця ўключае і асаблівыя аскетычныя правілы, як-то пост у плыні некалькіх дзён. Але зараджэнне гэтай традыцыі значна больш позні. І звязана з тым, што у Эўхарыстыі сталі рэдка і нерэгулярна. Няма выразнага вызначэння, колькі трэба говеть. Тут усё залежыць ад частаты прыняцця святых Хрыстовых таямніц. Калі гэта робіцца часцей, чым раз у месяц, то дастаткова аднадзённага паста, а калі радзей, то неабходны мінімум трохдзённы пост. Варта нагадаць, што гэта набожная традыцыя РПЦ, якая падахвочвае хрысціяніна думках паглыбіцца ў сябе і ўспомніць пра свае грахах. Дарэчы, у іншых памесных цэрквах пост і споведзь перад Эўхарыстыяй не практыкуюцца.

Але адным постам не заканчваецца падрыхтоўка да прычасця. Малітвы падчас посту, ранішнія і вячэрнія, трэба не вычытваць, а тварыць з жалем сэрца. Акрамя штодзённых малітваў, варта абавязкова стварыць наступныя каноны:

  • Пакаянны да Госпада Ісуса Хрыста.
  • Малебны да Прасвятой Багародзіцы.
  • Ангелу захавальніку.

Гэтыя каноны варта стварыць напярэдадні прычашчэння, пасля вячэрняй службы, а вось з раніцы, у дзень прыняцця Хрыстовых Тайн, пасля ранішняга правілы чытаецца Пасьлядоўнасьць да Сьвятога Прычашчэньня.

Уся падрыхтоўка да прычасця накіравана на тое, каб чалавек адчуў і ўсвядоміў сваю нягодны, грахоўны лад жыцця і намераў. І як вынік, прыступіў да сакрамэнту з пачуццём шчырага пакаяння. Асноўнай памылкай многіх неафітаў з'яўляецца стаўленне да сакрамэнтаў як да нейкай магічнай працэдуры. Варта вельмі выразна ўразумець наступнае: усё, што робіцца ў храмах, ня магія. На гэтым, перш за ўсё, грунтуецца вера ў аўтакефальных цэрквах вызнаюць Праваслаўе. Свет вялікі і разнастайны, і ва ўсіх іншых хрысціянскіх канфесіях гэта разуменне сьвятаайцоўскіх ісцін скажонае да непазнавальнасці. Вельмі небяспечна думаць аб Эўхарыстыі зыходзячы з вызначэння «opus operato». Гэта каталіцкі падыход да царкоўным таямніцам. У іх сакрамэнту здзяйсняюцца ў сілу праведзеных дзеянняў: сказаў святар пэўныя словы, і не мае значэнне пасля гэтага, верыць прыступалі да чары ў Хрыста ці не, але сакрамэнт аказвае сваё «добрае» дзеянне. Яшчэ ап. Павел сказаў: «Ад таго многія з вас хварэюць і нават паміраюць, што няварта прыступаеце да Святых Хрыстовых Тайнаў» (1-е Кар. Гл. 11 арт. 29-30). А адсюль вынікае, што як бы рэдка чалавек не падыходзіў да чашы, падрыхтоўка да прычасця павінна быць спалучаная са сваім унутраным пераўтварэннем. Памятаеце, што св. Ян Залатавуст паўтары тысячы гадоў таму прывёў такі прыклад: «У Юду Іскарыёцкага д'ябал увайшоў разам з дзеепрыметнікам, на тайнай вечары».

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.