Навіны і грамадстваПрырода

Вадаплаўныя птушкі

Вадаплаўныя птушкі - тэрмін не навуковае, а, хутчэй, аматарскі. Згодна з ім птушкі аб'яднаны агульнай назвай, зыходзячы з агульнага для іх ладу жыцця. Гэта тое ж самае, калі аб'яднаць агульным тэрмінам «марскія жывёлы» кітоў, медуз і рыб, якія згодна з агульнапрынятай навуковай класіфікацыі ставяцца да розных таксанамічных групам.

Вадаплаўнымі лічацца птушкі, якія ўмеюць трымацца на паверхні вады. Такім чынам, далёка не ўсе птушкі, вядучыя водны лад жыцця і здабываюць пражытак ў вадаёмах, ставяцца да вадаплаўных. Яркае пацверджанне гэтаму - жураўлі і буслы. Ежу яны здабываюць пераважна на плыткаводдзе - на балотах або ў прыбярэжнай паласе азёр. Ім няма неабходнасці асвойваць мастацтва трымацца на вадзе, так як ежу яны хапаюць доўгай дзюбай. Таму няма ў іх асаблівасці будовы ногі, характэрнай для вадаплаўных птушак - перапонак паміж пальцамі, якія гуляюць ролю ласт.

Іншая адметная асаблівасць, якую маюць вадаплаўныя птушкі - шчыльнае апярэнне і наяўнасць асаблівай сальной залозы, сакрэт якой павінен змазваць пёры, прадухіляючы іх ад намакання.

Вадаплаўныя птушкі - ці драпежнікі, або ўсяедныя. «Строгіх вегетарыянцаў» сярод іх няма. Кожны від «спецыялізуецца» на сваім карме, таму розныя вадаплаўныя птушкі цалкам спакойна дзеляць адно балота, возера ці ўчастак паверхні мора, займаючы відавую экалагічную нішу.

Чайкі, напрыклад, хапаюць рыбу з паверхні вады, бакланы ныраюць за ёй на глыбіню з вышыні палёту, а качкі-нырцы ныраюць з паверхні вады. Некаторыя віды пры здабыванні ежы толькі апускаюць у ваду галаву. І тут ужо ўсё залежыць ад даўжыні шыі. Лебедзь здольны ўхапіць ежу з даволі значнай глыбіні, а качка, не адносіцца да нырцы - з значна меншай. І ўсе сытыя, і ніхто ні да каго не ў прэтэнзіі.

У Расіі рэгіёнам, дзе вадаплаўная птушка заўсёды мелася ў вялікай колькасці, з'яўляецца Запаляр'е, Далёкі Ўсход і прылеглыя да іх тэрыторыі. Прытрымліваюцца традыцыйнага побыту карэнныя народы поўначы ў сезон палявання нарыхтоўвалі такіх птушак літаральна тысячамі. Потым іх вэндзілі, салілі, замарожвалі на ледніках і сілкаваліся іх мясам у доўгую палярную зіму.

Сучасны поўнач, па сведчанні паўночнікаў, стаў значна бядней у гэтых адносінах, прычым становішча змянілася прыкладна ў апошнія дваццаць пяць - трыццаць гадоў. Што таму віной - ці то некантралюемая паляванне, ці то знішчэнне месцаў гнездзішчаў, ці то яшчэ нейкі няўлічаны фактар - арнітолагі пакуль не высветлілі. Ды і вызначыць, наколькі знізілася пагалоўе, не ўяўляецца магчымым. Хоць птушак, на погляд паўночнікаў, стала менш, колькасць іх усё яшчэ настолькі вялікае, што слаба паддаецца ўліку. Гэта значыць «менш» з'яўляецца суб'ектыўна-ацэначным, а ў лічбах ніхто не можа вызначыць, як жа гэта «менш» выглядае.

Поймы буйных рэк таксама з'яўляюцца месцамі, дзе жыве шмат вадаплаўных птушак, хоць і ў меншых колькасцях, чым на Поўначы. І калі на рэках маланаселенай Сібіры птушкам разлог, то ў еўрапейскай частцы краіны, дзе шчыльнасць насельніцтва значна вышэй, на іх колькасць напрамую ўплывае чалавечы фактар у выглядзе банальнай палявання, у тым ліку браканьерскай.

Вялікае значэнне маюць і тэхнагенныя катастрофы, ды і проста гаспадарчая дзейнасць чалавека, якая часта знішчае месцы, дзе традыцыйна пражываюць вадаплаўныя птушкі. Фота якія гінулі ад разліву нафты чаек і іншыя падобныя «любаты» даўно сталі штодзённасцю экалагічных фотавыстаў. Нажаль ...

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.