Спорт і ФітнэсАбсталяванне

Буйнакаліберная снайперская вінтоўка - нязменны атрыбут армейскага ўзбраення

Адным з найвялікшых тварэнняў чалавека з'яўляецца агнястрэльную зброю. Ствол, з якога з шалёнай хуткасцю вылятаюць рознакалібернымі снарады, робячы яго пякуча гарачым, - і ёсць прадмет лісліва пакланення многіх людзей. Яго баяцца. Ім захапляюцца. Яго ненавідзяць. І пры ўсім гэтым працягваюць вырабляць. Бо менавіта зброя - тая ніша бізнесу, якая заўсёды, пры любых умовах будзе запатрабаваная.

Армія і ўзбраенне

Кожная краіна годна выхоўвае сваіх салдат. Гэта аксіёма. Пры гэтым у ваенных на ўзбраенні знаходзіцца велізарная колькасць рознага рыштунку. Аднак існуе класіфікацыя агнястрэльнай зброі: яно падзяляецца на баявое і навучальная. Апошняе з'яўляецца муляжом сапраўднага, і прызначана для навучальнага працэсу ў школах і іншых навучальных установах. Баявы, у сваю чаргу, таксама мае мноства розных груп. Так, асобную катэгорыю складае «буйнакаліберным снайперская вінтоўка». Дадзенае зброю прайшло доўгі шлях свайго развіцця, які налічвае больш за сто гадоў. Гісторыя абвяшчае, што ў самым канцы дзевятнаццатага стагоддзя канструктарам Мосіна Сяргеем Іванавічам была вынайдзенай першая вінтоўка. Мадыфікаваны яе варыянт шырока выкарыстоўваўся ў часы рэвалюцыі 1917 года, а таксама ў Вялікую Айчынную вайну.

У пачатку 40-х гадоў дваццатага стагоддзя Савецкая Армія прыняла на ўзбраенне яшчэ адно папулярнае зброю, якім стала аўтаматычная буйнакаліберная снайперская вінтоўка (АКСВ) «Корд». Яе вынаходнікам быў Васіль Дзегцяроў. Сярод салдат дадзены рыштунак мела назву «Святаяннік». Дадзенае мянушку вінтоўка атрымала з-за сваёй выдатнай баявой характарыстыкі: нямецкім «жывёлам» танкам «Пантэры» і «Тыгру» хапала некалькіх трапленняў снарадаў - і «звярок» выходзіў з ладу.

нацыянальнае зброю

У сярэдзіне дваццатага стагоддзя кіраўніцтва Савецкай Арміі стала перад пытаньнем поўнага пераўзбраення. Менавіта тады савецкія канструктары былі пастаўлены перад фактам: неабходна распрацаваць лепшыя, у параўнанні з іншымі краінамі, віды стралковага рыштунку, да якіх адносіцца і буйнакаліберная снайперская вінтоўка. Прыярытэтным напрамкам лічылася вынаходніцтва прылады, здольнага самозаряжаться. У працу над дадзеным праектам было прыцягнута вялікая колькасць таленавітых людзей. Сярод іх апынуўся і Драгун Яўген Фёдаравіч. На той момант гэты канструктар пышна праявіў свае навыкі ў стварэнні выдатнага спартовага стралковай зброі. Выдаткаваўшы доўгія дванаццаць гадоў, Савецкая Армія атрымала на ўзбраенне ўзрушаючае Самазарадная рыштунак, якім стала буйнакаліберная снайперская вінтоўка Драгунова. На той момант у свеце не існавала падобных аналагаў. Нават ЗША выказалі гарачае жаданне набыць небяспечную "цацку" савецкай вытворчасці.

Эвалюцыя стралковага справы

Развіццё зброевага майстэрства не стаіць на месцы, і ўжо праз некалькі гадоў многія краіны свету прадстаўляюць на суд ваенных свае вынаходкі. Савецкія канструктары таксама не сядзяць без справы, і адзін за адным выпускаюць у святло свае новыя мадыфікаваныя «стварэння». Варта адзначыць, што пасля сярэдзіны 90-х гадоў на Тульскім зброевым заводзе была вынайдзенай буйнакаліберная снайперская вінтоўка ОСВ 96, прамым папярэднікам якой стала вінтоўка В-94. Варта адзначыць, што і ў цяперашні час Расійскія канструктары дораць вайскоўцам выдатныя баявыя адзінкі. Прыкладам апошняга дасягненні з'яўляецца снайперская вінтоўка ORSIS T - 5000. Дадзенае агнястрэльная прыладу было выраблена ў 2011 г. у Маскве.

На сусветным рынку зброі і боепрыпасаў сёння канфігуруе велізарная колькасць разнастайнай тэхнікі. Пры гэтым самая буйнакаліберная снайперская вінтоўка было праведзена ў ЗША ў 1982 годзе. Яе мадыфікацыі складаюцца на ўзбраенні ў многіх краін свету. Імя дадзенай зброі - вінтоўка Barrett М107. Ёй трохі саступае расійскі аналаг - мадыфікаваны АСВК «Корд».

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.