АдукацыяГісторыя

Румін Міхаіл Дзмітрыевіч: біяграфія, дасягненні і цікавыя факты

Міхаіл Румін быў важным асобай у Міністэрстве дзяржаўнай бяспекі ў апошнія сталінскія гады. З яго імем звязана некалькі гучных палітычных спраў. Румін быў тыповым прадстаўніком таталітарнай сістэмы. Пасля таго як да ўлады прыйшоў Хрушчоў, яго расстралялі за мінулыя злачынствы.

раннія гады

Будучы функцыянер МГБ Румін Міхаіл Дзмітрыевіч нарадзіўся 1 верасня 1913 гады ў сяле Кабанье Пермскай губерні на тэрыторыі сучаснай Курганскай вобласці. Яго бацька быў селянінам сярэдняга дастатку. Хлопчык скончыў школу-васьмігодку. У 1929 годзе ён стаў працаваць рахункаводам у бліжэйшай сельхозартели. Пасля ён здолеў перавесціся ў райаддзел сувязі, дзе ён стаў бухгалтарам.

У 1931 годзе Румін Міхаіл Дзмітрыевіч пераехаў у Свярдлоўск, дзе атрымаў аналагічную пасаду. Адначасова з працай ён шмат часу надаваў ўдзелу ў камсамольскім руху. У 1935-м маладога чалавека прызвалі ў армію. Румін трапіў у штаб Уральскай ваеннай акругі, дзе служыў радавым. Пасля дэмабілізацыі бухгалтар вярнуўся на звыклую працу ў Свярдлоўскай аблупраўлення сувязі.

Пераезд у Маскву

У 1937 году Румін Міхаіл Дзмітрыевіч сутыкнуўся са смяротнай небяспекай. Бухгалтара абвінавацілі ў нямэтавым выдаткоўванні грошай і карыстанні празмерным заступніцтвам свайго начальніка. Гэтага чалавека напярэдадні арыштавалі і абвясцілі ворагам народа. У гэтых экстраардынарных абставінах Міхаіл Дзмітрыевіч Румін прыняў адзінае рашэнне, якое магло выратаваць яго ад зняволення ў ГУЛАГу. Бухгалтар спешна пераехаў у Маскву, дзе праз месяц пакут знайшоў працу ў Наркомводе.

Пасля павышэння і аж да пачатку вайны Румін займаў пасаду начальніка фінансавага аддзела ў кіраванні канала паміж Масквой і Волгай. У гэтых абставінах ў 1939 годзе яму ўдалося атрымаць статус кандыдата ў члены партыі.

стаўленік Абакумова

Калі пачалася вайна, Міхаіл Дзмітрыевіч Румін адправіўся не на фронт, а ў Вышэйшую школу НКУС. Да верасня ён ужо скончыў фарсіраваны курс, пасля чаго стаў следчым у НКВД Архангельскага ваеннай акругі. Пры гэтым Румін трапіў не проста ў органы, а ў Асаблівы аддзел ведамства. Ва ўмовах вайны і пастаяннай цякучкі кадраў яму ўдалося зрабіць параўнальна хуткую кар'еру. У 1941-м Румін быў малодшым лейтэнантам дзяржбяспекі, а ў 1944-м - ужо маёрам.

Менавіта ў час вайны былы бухгалтар нарэшце уступіў у партыю. Аднак вырашальным паваротам у яго лёсе стала іншае акалічнасць. Функцыянера заўважыў контрвыведнік Віктар Абакумов. З тых часоў Румін Міхаіл Дзмітрыевіч стаў яго пратэжэ. Абакумов зрабіў яго старэйшым следчым у СМЕРШ. Гэтая пара рабіла сінхронныя рыўкі пры ўздыме па кар'ернай лесвіцы. Калі ў 1946 годзе Абакумов атрымаў пасаду міністра дзяржаўнай бяспекі СССР, Румін рушыў услед за ім і апынуўся ў крэсле намесніка ў адным з аддзяленняў 3-га Галоўнага ўпраўлення МГБ.

Следчы па асабліва важных справах

Так як Міхаіл Дзмітрыевіч Румін карыстаўся асаблівым даверам Абакумова, міністр давяраў яму самыя далікатныя справы. У 1948 году Сталін даручыў МГБ пачаць следства па справе, якую пазней атрымала назву «Маршал». У яго рамках рыхтаваліся дакументы, неабходныя для арышту Георгія Жукава. Румін непасрэдна вёў справу арыштаванага Героя Савецкага Саюза Пятра Брайко. Дзякуючы збіццю яму ўдалося дамагчыся ад падследнага неабходных паказанняў.

У далейшым Міхаіл Дзмітрыевіч Румін (1913-1954) прымаў удзел у допытах па Ленінградскай справе. Тады ён асабіста збіваў былога старшыні гарвыканкама Салаўёва. Гэты эпізод патрапіў у справу, якое пазней было заведзена на самога Руміна. У 1954 годзе, баючыся расстрэлу, функцыянер абвінаваціў у сваіх злачынствах Сталіна, тлумачачы, што менавіта ён даваў указанні пабіць Салаўёва.

Данос на Абакумова

У траўні 1951 гады Упраўленне кадраў МГБ звярнула ўвагу на няправільныя звесткі аб сваяках, якія Румін даваў перад тым як трапіць у органы. У савецкай сістэме таго часу падобнае увагу азначала смяротную небяспеку. Акрамя таго, аднойчы сьледчы па дурасці забыўся ў грамадскім транспарце тэчку з важнай справай. Ён стаў усё часцей атрымліваць вымовы.

На гэтым бязвыхадным фоне Румін пайшоў у наступ. Ён напісаў заяву ў Цэнтральны Камітэт партыі, якое фактычна было даносам на яго ж начальніка - міністра Віктара Абакумова. Папера апынулася наверсе роўна ў той момант, калі Сталін вырашыў правесці чарговую кадравую чыстку ў сілавых органах. У выніку Абакумов быў рэпрэсаваны. Манеўр Руміна апынуўся яго часовым поспехам. Ён стаў палкоўнікам, а ў кастрычніку 1951 гады атрымаў пасаду намесніка міністра дзяржаўнай бяспекі СССР.

Арышт і расстрэл

У 1951-1953 гадах Румін Міхаіл Дзмітрыевіч, біяграфія якога ўяўляе сабой прыклад тыповага наменклатурніка, быў адным з галоўных фаварытаў Сталіна. Гэтага яму не маглі дараваць іншыя ўдзельнікі апаратнай барацьбы. У ліку непрыяцеляў Руміна апынуўся і Лаўрэнцій Берыя. 5 сакавіка 1953 году Сталін памёр, і ўся ранейшая сістэма павалілася. Цяпер ўчорашні фаварыт мог апынуцца пад ударам сваіх супернікаў. У многіх вылучэнцаў правадыра менавіта так і склаўся далейшы біяграфія. Міхаіл Румін у іх ліку апынуўся адной з першых ахвяр насталай рэакцыі.

Берыя даў ход справе супраць намесніка міністра МГБ. Румін быў абвінавачаны ва шкодніцкай дзейнасці супраць Савецкай дзяржавы. Сьледзтва прызнала яго «схаваным ворагам СССР». Здрада Радзіме і шпіянаж маглі прывесці толькі да аднаго зыходу. Аднак суд некалькі запаволіўся з-за таго, што яго галоўны ініцыятар Берыя сам быў арыштаваны, а пазней расстраляны. Ўнутры савецкай эліты панаваў перапалох. Перамены на непрацяглы перыяд схавалі Руміна ў цені. Тым не менш праз некаторы час следства вярнулася да яго справы. Новая група наменклатуршчыкаў, якая прыйшла да ўлады, не збіралася пакідаць у жывых некаторых катаў сталінскага часу, на якіх да таго ж можна было зваліць многія памылкі і грахі. 22 ліпеня 1954 года Міхаіл Румін быў расстраляны. У адрозненне ад ахвяр сталінскіх рэпрэсій, ён так і не быў рэабілітаваны.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.