Публікацыі і напісанне артыкулаў, Паэзія
Жараў Аляксандр: творчасць савецкага паэта
Жараў Аляксандр - расійскі, савецкі паэт, чые вершы карыстаюцца шырокай вядомасцю і па гэты дзень. Яго творы былі напісаны ў часы СССР, аднак і сёння яны актуальныя.
біяграфія паэта
Жараў Аляксандр Аляксеевіч нарадзіўся 31 сакавіка 1904 г. у Маскоўскай вобласці. Бацька паэта быў простым шынка. Жараў Аляксандр скончыў Барадзінскую сельскую школу, пасля чаго паступіў у Мажайскае вучылішча. У 1917 годзе Аляксандр Аляксеевіч стаў адным з арганізатараў асветніцкая-культурнага гуртка.
У 1918 году Жараў Аляксандр пачаў працу на пасадзе сакратара камсамольскай ячэйкі. Да 1925 Аляксандр займае кіруючую пасаду ў камсамольскіх органах, спачатку недалёка ад сваёй роднай зямлі - у Мажайску, а пасля яго пераводзяць у Маскву, у Цэнтральны Камітэт РКСМ.
Важныя даты ў жыцці паэта
У 1920 годзе Аляксандр Аляксеевіч ўступіў у шэрагі Камуністычнай Партыі СССР.
У 1921 году Жараў пачаў навучанне ў Маскоўскім Дзяржаўным Універсітэце на факультэце грамадскіх навук.
У 1922 годзе Аляксандр увайшоў у шэрагі заснавальнікаў аб'яднання пісьменнікаў «Маладая Гвардыя».
У 1941-м Аляксандр Аляксеевіч Жараў стаў галоўным карэспандэнтам часопіса «Краснофлотец».
Творчасць паэта: кар'ерны світанак
Ужо ў раннім школьным узросце Жараў пачаў захапляцца паэзіяй. Яго першыя вершы школьных гадоў публікаваліся ў часопісе «Творчасць».
«Аляксандр Жараў - паэт» - так сталі казаць пра жаровых ўжо ў 1920 годзе. Яго паэзія карысталася вялікай папулярнасцю ў 1920-1940-я гады. Сярод аматараў творчасці маладога паэта ў асноўнай сваёй масе былі прадстаўнікі моладзі таго часу.
Цэнтральным элементам яго творчасці стала ўслаўленне савецкай моладзі. Акрамя таго, Аляксандр Аляксеевіч галоўнай запаведдзю для ўсяго СССР лічыў партыйнасць. Гэтыя жыццёвыя ўстаноўкі і прынцыпы стварылі той паэтычны вобраз, які ўласцівы менавіта Аляксандру жаровых.
Аднак, калі быў маладым і вядомым, Жараў меў і нядобразычліўцаў. Адным з іх стаў Уладзімір Маякоўскі. Яго прадузятае меркаванне ярка выяўляецца ў выказванні, якое ён прысвяціў Аляксандру жаровых: «... часцяком пісьменнікі пішуць так, што або незразумела масе, або, калі і зразумела, то атрымліваецца глупства». Такое негатыўнае стаўленне да творчасці Жарова з боку Маякоўскага да гэтага часу з'яўляецца невядомым.
Ёсць меркаванне пра тое, што ў рамане Міхаіла Булгакава «Майстар і Маргарыта» ёсць відавочны намёк на песню «Узвейцеся вогнішчамі». Зыходзячы з гэтага меркавання, крытыкі зрабілі выснову, што Аляксандр Жараў стаў прататыпам героя рамана паэта Рюхина.
У 1920-х гадах вялікай папулярнасцю карысталася павятовая газета «Голас парабка». Часцяком верша Аляксандра Аляксеевіча друкаваліся менавіта ў гэтай газеце. Гэтыя вершы вельмі адрозніваліся ад позняй творчасці Жарова сваёй няўмелай, аднак усе радкі былі прасякнутыя рэвалюцыйным гераізмам, пафасам і юнацкім рэзкім максімалізм.
Творчасць паэта ў часы Вялікай Айчыннай вайны
У часы вайны паэт служыў у марскім флоце. Дзе б паэту ні даводзілася пабываць, што б ні прыйшлося ўбачыць, быўшы натурай творчай, Жараў заўсёды пісаў пра сваіх таварышах-маракоў як пра смелых і моцных воінаў, здольных пайсці на любы подзвіг.
Паэты-песеннікі і месца Жарова сярод іх
Нягледзячы на тое што меркаванне Маякоўскага моцна паўплывала на грамадскую думку пра творчасць Аляксандра Аляксеевіча, паэт знайшоў сябе ў напісанні песень. Яго ўклад у савецкую масавую песню апынуўся вялікім. Аляксандр Аляксеевіч, як і іншыя паэты-песеннікі гэтага жанру, пісаў самыя лепшыя свае музычныя творы з 1930 гады па 1950-й. Самымі вядомымі песнямі сталі «Узвейцеся вогнішчамі, сінія ночы», «Песня былых паходаў» і «Грустные вярбы».
Асаблівую любоў грамадскасці заслужыла песня «Гармонік», пра якую пісаў Міхаіл Святлоў, быццам яго «Грэнада» і Жаровская «Гармонік» - дзве сястры, якія складныя адзін з адным.
Пасляваенныя гады жыцця і творчасці Аляксандра Жарова
Ужо ў пасляваенныя гады, калі рускаму народу было неабходна перавесці дух ад толькі якая скончылася вайны, Жараў напісаў песню «Мы за мір», якая стала своеасаблівым гімнам пасляваенных гадоў.
Гэтак жа як і ў вершах, у песнях Аляксандр Аляксеевіч пісаў пра радзіме, пра прыроду роднага краю. Варта заўважыць, што нават пасля таго, як Жараў атрымаў вялікую порцыю грамадскага адабрэння і прызнання, ён не забыўся сваю родную зямлю. Ён часта прыязджаў у родныя краі, чытаў і спяваў свае творы простым рабочым, людзям з калгасу і маладому пакаленню.
Адным з яркіх падзей у жыцці Аляксандра Жарова стала сустрэча з Уладзімірам Ілліча Леніна, пра якую ён шмат успамінаў і расказваў.
Гэтак жа, як і для ўсяго савецкага народа, больш за ўсё эмоцый у паэта выклікалі ўспаміны пра вайну. Ён распавядаў сваім юным слухачам пра ваенныя часы, пра подзвігі, на якія ішлі мужныя воіны, каб выратаваць сваё жыццё і жыццё свайго народа.
7 верасня 1984 га паэт памёр ва ўзросце 80 гадоў. Пахаваны Аляксандр Жараў на Кунцаўскі могілках у Маскве.
Similar articles
Trending Now