Мастацтва і забавыЛітаратура

Паўстоўскі, «заячая лапы»: кароткі змест і галоўныя героі

Канстанцін Георгіевіч Паўстоўскі - вядомы рускі пісьменнік. У сваіх творах ён апяваў прыгажосць прыроды, гаварыў аб неабходнасці беражлівых адносін да яе. Для пісьменніка было цікава назіраць за станам душы чалавека, які знаходзіцца ў цесным узаемадзеянні з прыродай. Паўстоўскі быў упэўнены, што зносіны з ёй змяняе чалавека, абуджае ў ім шчырыя пачуцці, робіць міласэрным. Прыкладам таму могуць стаць шматлікія сачыненні аўтара, у тым ліку і твор «заячая лапы», кароткі змест якога будзе выкладзена ў артыкуле. Часцей за ўсё ў сваіх тварэннях аўтар апісваў рэальна адбываліся падзеі.

Факты з біяграфіі пісьменніка

Канстанцін Паўстоўскі нарадзіўся 19 мая 1892 года ў Маскве. Бацька быў чыгуначным служачым. У душы ён быў вялікім рамантыкам і летуценнікам, менавіта гэтыя якасці характару перадаліся ад бацькі сыну. Сям'я шмат разоў мяняла месца жыхарства. Кіеў - адзін з гарадоў, дзе давялося жыць будучаму пісьменніку. Тут ён паступіў у гімназію і паспяхова скончыў яе. У гады вучобы быў напісаны і апублікаваны яго першы аповяд.


Пасля заканчэння гімназіі вучоба была працягнутая спачатку ў Кіеўскім, а затым у Маскоўскім універсітэце. Аднак з пачаткам Першай сусветнай вайны навучанне прыйшлося перапыніць. Малады чалавек працаваў у складзе палявой санітарнай брыгады, якой разам з рускай арміяй прыйшлося адыходзіць па тэрыторыі Польшчы і Беларусі. Падзеі Кастрычніцкай рэвалюцыі і Вялікай Айчыннай вайны таксама не абышлі бокам жыццё пісьменніка. Канстанцін Георгіевіч Паўстоўскі пражыў 76 гадоў, яго не стала 14 ліпеня 1968 года.

Што натхняла на творчасць

Смага падарожжаў ніколі не пакідала пісьменніка. А пасля паездак і падарожжаў заўсёды нараджаліся новыя творы. Паўстоўскі ўдалося наведаць многія куткі краіны, бываў ён і за мяжой. Екацярынаслаў, Таганрог, Масква, Кіеў, Адэса, Сухумі, Батумі, Тыфліс - гэта толькі невялікі пералік гарадоў, дзе пабываў пісьменнік. А ў некаторых з іх ён жыў і працаваў.


Канстанцін Георгіевіч быў рознабаковым чалавекам. Ён паспрабаваў сябе ў розных сферах дзейнасці, што не магло не адбіцца на узбагачэнні яго жыццёвага вопыту. Гэта ж дапамагала ў літаратурнай дзейнасці.

Немалаважным з'яўляецца і той факт, што на жыццёвым шляху Паўстоўскага сустрэліся такія таленавітыя людзі, як Ілля Ільф, Эдуард Багрыцкага, Валянцін Катаеў, Міхаіл Булгакаў. Зносіны, сумесная праца з імі зрабілі ўплыў на развіццё пісьменніцкага таленту маладога аўтара.

Літаратурная спадчына пісьменніка

Перу Канстанціна Георгіевіча Паўстоўскага належыць вялікая колькасць апавяданняў, якія друкаваліся як асобна, так і ў складзе шматлікіх зборнікаў. Твор «заячая лапы» мае менавіта такую гісторыю. Аповяд перавыдаваўся шмат разоў яшчэ пры жыцці пісьменніка, папулярны ён і цяпер. Акрамя таго, чытачам цікавыя нарысы, аповесці і раманы Паўстоўскага.

«Аповесць пра жыццё» - галоўны літаратурная праца пісьменніка, над якім ён працаваў з 1945 па 1963 год. Аўтабіяграфічны твор складаецца з шасці кніг. Кожная з іх апісвае пэўны этап жыцця аўтара, якая была непарыўна звязана з гісторыяй краіны.

Усе творы Паўстоўскага адрозніваюцца займальным сюжэтам, асаблівай манерай выкладу аўтара. Пры гэтым не мае значэння ні ўзрост, ні літаратурныя перавагі чытача. Напрыклад, Аповед «заячая лапы» не можа пакінуць абыякавым ні дарослага, пабачыў у сваім жыцці многае, ні дзіцяці, толькі пачаткоўца пазнаваць свет.

Мяшчэрскі край

Канстанцін Паўстоўскі аб'ездзіў усе куткі краіны. Многія месцы пабівалі яго сваёй унікальнасцю, прыгажосцю прыроды. Але асаблівае стаўленне ў пісьменніка было да Мяшчэрская краю. Сціплая сярэднярускага прырода натхняла на творчасць больш за ўсё.

На працягу многіх гадоў пісьменнік жыў у Маскве, але час ад часу ад'язджаў на Аку, у Тарусе. Менавіта пасля наведвання гэтых мясцін самыя ўзнёслыя творы мог пісаць Канстанцін Паўстоўскі. Апавяданне «заячая лапы» таксама нарадзіўся ў Мяшчэрскай баку.

Ці запатрабаваны творы сучасным чытачом

Творы Канстанціна Георгіевіча Паўстоўскага ўключаны ў праграму пачатковай і сярэдняй школы. І гэта зусім невыпадкова. Чытаючы апавяданні пісьменніка, дзеці вучацца разумець прыроду, мяняць стаўленне да яе. Акрамя таго, яны вучацца спачуваць, суперажываць, што асабліва важна ў жыцці людзей.

Вялікай любоўю ў маленькіх чытачоў карыстаюцца такія апавяданні, як «барсучынага нос», «Гумовая лодка», «Кот-зладзюга», «заячая лапы». Галоўныя героі гэтых твораў выклікаюць павагу, дзеці шчыра спачуваюць, давяраюць ім. У многіх персанажаў можна павучыцца жыццёвай мудрасці.

Кароткі змест апавядання «заячая лапы»

Падзеі, апісваныя ў творы, адбываюцца ў наваколлі Урженского возера. Менавіта ў тых месцах любіў бываць Паўстоўскі. Пасля аднаго з такіх наведванняў у аўтара нарадзілася ідэя напісаць апавяданне «заячая лапы». Галоўныя героі твора добра знаёмыя пісьменніку. Ад іх ён і пачуў гісторыю, якая легла ў аснову апавядання.


Ваня Малявіна і ягоны дзед - заўзяты паляўнічы - гэта галоўныя героі апавядання.

Аднойчы падчас палявання старога заспеў лясны пажар. Як вядома, агонь у лесе знішчае ўсё на сваім шляху, ацалець у такой сітуацыі часам бывае немагчыма. Аднак дзед застаўся жывы. А сваім выратавальнікам стары лічыў зайца - жывёлы лепш чалавека адчуваюць, з якога боку можа набліжацца небяспека.

Заяц, уцякаючы ад агню, вёў за сабой і дзеда. Калі небяспека мінула, паляўнічы выявіў, што заяц вельмі моцна пацярпеў - у яго абгарэлі лапы і жывот. Стары лічыў сваім абавязкам вылечыць звярка. Пра гэта і апавядаецца ў аповядзе «заячая лапы». Кароткі змест твора можна выказаць думкай аб тым, што за дабро трэба плаціць дабром, чаго б гэта ні каштавала. Ване і дзеду Ларыёнаў прыйшлося пераадолець нямала перашкод, перш чым бездапаможны звярок быў вылячылі.

Гісторыя лячэння зайца пачалася з наведвання ветэрынара, які груба адмовіў Ваню, пасмяяўшыся над ім і дзедам Ларыёнаў. Але на шляху хлопчыка сустрэлася чуллівая бабка Анісся. Яна і параіла Ваню звярнуцца па дапамогу да дзіцячага лекара Карлу Пятровічу, які жыў у горадзе.

Доктар быў збянтэжаны, калі да яго прыйшоў стары з незвычайным пацыентам. Рашэнне Карла Пятровіча, здавалася, было непахісным - лячэннем жывёл ён ніколі не займаўся і рабіць гэтага не стане. Але ўсё ж настойлівасць дзеда ўзяла верх - бедны звярок быў загоены доктарам.

Характары персанажаў твора вачыма дзяцей

У апавяданні «заячая лапы», кароткі змест якога выкладзена вышэй, паказаны розныя характары герояў. Гэта асабліва шануецца ў творы, калі яго рэкамендуюць для дзіцячага чытання.


Пасля адказу на пытанне, хто з герояў выклікае сімпатыю, абавязкова трэба абмеркаваць характэрныя рысы кожнага з іх. Гутарку можна арганізаваць, адштурхваючыся ад пытанняў:

  1. Чым спадабаўся хлопчык Ваня Малявіна?
  2. Якім чалавекам была бабка Анісся?
  3. Назавіце галоўныя рысы характару дзеда Ларыёнаў.
  4. Што можаце расказаць пра Карла Пятровіча?

Абавязкова трэба звярнуць асаблівую ўвагу чытачоў на адмоўных персанажаў з той мэтай, каб, аналізуючы іх учынкі, дзеці вучыліся адрозніваць негатыўныя рысы характару чалавека, якія выклікаюць непрыязнасць у навакольных.

Характарыстыка дзеда і ўнука

Апавяданне «заячая лапы» пабудаваны так, што ў яго змесце апісанне знешнасці галоўных герояў, іх рыс характару Паўстоўскі амаль не дае. Ўнутраны свет гэтых людзей становіцца зразумелы з ўчыняюцца імі учынкаў.

Маленькім чытачам становіцца ясна, што стары паляўнічы - добры і спагадны чалавек. Яго перапаўняе пачуццё адказнасці і абавязку. Ён гатовы вытрываць прыніжэньня, насмешкі дзеля выратавання беднага звярка.

Варта адзначыць, што ўнук, нягледзячы на ўзрост, валодае тымі ж якасцямі характару, што і Лар'ён. Спачуванне да хворага зайцу, пачуццё падзякі да яго за выратаванне дзеда прымушаюць хлопчыка бегчы праз лес, выслухоўваць знявагі ад ветэрынара. Усе ўчынкі Вані выклікаюць сімпатыю у чытачоў.

Паўстоўскі, «заячая лапы». водгукі чытачоў

Калі пасля знаёмства са зместам апавядання ў дзяцей з'яўляецца жаданне падзяліцца ўражаннямі аб прачытаным, то можна сказаць, што педагагічная мэта дасягнутая.

Вопыт паказвае, што кароткі змест апавядання «заячая лапы» ня здольнае перадаць усе асаблівасці сюжэту творы, індывідуальнасць характараў яго герояў. Менавіта таму сапраўдны водгук у душы дзіцяці атрымлівае поўная версія аповеду. Водгукі юных чытачоў пра яго часцей за ўсё бываюць захопленымі.
Дзеці прымаюць бок станоўчых герояў апавядання. Яны спачуваюць хвораму жывёле і радуюцца шчасліваму заканчэнні гісторыі.

Што даюць чытачу творы Паўстоўскага

Пазнаёміўшыся з творам цалкам або прачытаўшы толькі кароткі змест казкі «заячая лапы», чытачы могуць запазычыць шмат карысных і цікавых звестак для сябе.

Зачароўвае апісанне прыроды, якое па-майстэрску дае Паўстоўскі. Чалавек міжволі пачынае адчуваць сваю прысутнасць у маляваліся кутку, што станоўча ўплывае на яго эмацыйную сферу.
Твор «заячая лапы» (кароткі змест або поўная яго версія) дае магчымасць запазычыць нямала ведаў аб прыродзе, жыцці жывёл. Для маленькіх чытачоў гэта вельмі важна. Акрамя таго, адбываецца ўзбагачэнне актыўнага слоўніка, развіваецца ўменне разбірацца ў характарах людзей.
У кнізе паказана барацьба чалавека са стыхіяй агню падчас ляснога пажару. Але пераадоленне чалавечай чэрствасці апынулася такім жа няпростай справай. Пісьменнік ўсяляе ў душу чытача аптымізм, калі паказвае, што справіцца можна з любымі цяжкасцямі. Канстанцін Паўстоўскі апавяданне «заячая лапы» пісаў для таго, каб паказаць, што чалавек павінен жыць у асяроддзі дабра, якое ён сам і стварае.

Карысць ад чытання твораў Кастуся Георгіевіча Паўстоўскага велізарная, і яна відавочная.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.