Навіны і грамадстваКультура

Дзе ў Маскве ўстаноўлены помнікі Гогалю? Помнік Гогалю на Гогалеўскім бульвары: гісторыя

На Русі заўсёды было модна і прэстыжна ваяваць з разнастайнымі ідалу. Князь Уладзімір, зацьвярджаючы хрысціянства, ўтапіў у Дняпры нямала Пярун, а сягоння яго ўкраінскія нашчадкі паўсюдна валяць безабароннага Уладзіміра Ільіча.

«З баб-ягами никчемушная барацьба»

У Расійскай Федэрацыі раптам занепакоіліся манументам Гогалю. Помнік часоў Савецкай улады на былым Прачысценская (сягоння Гогалеўскім) бульвары ў сакавіку 2014 года было вырашана дэмантаваць, а на яго месца вярнуць стары, працы Н. Андрэева, які быў узведзены тут першапачаткова, яшчэ ў 1909 годзе.

Адзінства меркаванняў у грамадстве з гэтай нагоды няма. Адна частка грамадзян лічыць, што лепш пакінуць усё як ёсць, іншая прагне «аднавіць гістарычную справядлівасць», не жадаючы лічыцца ні з меркаваннямі мэтазгоднасці, ні з рэаліямі навакольнага жыцця (усё ж такі на дадзены момант у Расіі ёсць праблемы і паважней). Кто-то, магчыма, і не супраць быў бы, але яго спыняюць чыста эканамічныя матывы: спецыялісты кажуць, што насіцца з падобнымі будынкамі туды-сюды - задавальненне не з танных.

Следам за Пушкіным

Той самы помнік Гогалю ў Маскве, які зараз збіраюцца вярнуць на месца, прагрэсіўная грамадскасць вырашыла ўзвесці яшчэ ў жніўні 1880 года. У гэтым годзе адкрылі манумент Аляксандру Сяргеевічу Пушкіну на Цвярскім бульвары. Публіка аблілася слязьмі захаплення і замілавання, і тут жа знайшліся энтузіясты, якія жадаюць аддаць належнае і Мікалаю Васільевічу Гогалю. Помнік планавалі адкрыць да пяцідзесятай гадавіны з дня смерці - у 1902 годзе, але не паспелі. Нягледзячы на тое, што практычна адразу была абвешчаная падпіска для збору сродкаў, справа надоўга сціхла.

Абвінавачванні ў прагнасці і марудлівасці, якія гучаць з вуснаў некаторых дзеячаў (М. Кураева, у прыватнасці), наўрад ці заслуженны: на помнік Аляксандру Сяргеевічу сабралі хутчэй (усім вядомая фігура класіка з'явілася праз дваццаць гадоў пасля пачатку падпіскі), але і для Мікалая Васільевіча ня то каб паскупіліся.

Не паспелі да гадавіны, паспрабуйце да юбілею

Знакаміты расійскі прамысловец Дзямідаў паабяцаў медзі «колькі спатрэбіцца» і яшчэ даў пяць тысяч рублёў. Былі і іншыя мецэнаты. Да 1890 году паспелі для стварэння спецыяльнага камітэта па ўзвядзенню помніка, але ён не асабліва спяшаўся, пакуль у 1893-м сам імператар не дазволіў яму «паскорыцца».

Падзейнічала не так каб адразу, але члены шаноўнага сходу нарэшце правялі шэраг нарад і вызначылі чалавека, да якога трэба было «звяртацца па пытаннях збудаванні помніка». Забаўна, што клікалі яго А. Н. Нос. Проста містыфікацыя нейкая.

Сяк-так, са скрыпам, правялі конкурс на лепшую працу, але ні адзін з прадстаўленых эскізаў не ўразіў камісію. Станавілася ясна, што трэба варушыцца: няўмольна набліжаўся 1909 год - сто гадоў з дня нараджэння выконвалася Мікалаю Васільевічу Гогалю. Помнік, ня які выспяваў да гадавіны смерці, апынуўся б вельмі дарэчы.

Сумніўны скульптар, сумніўны праект

Да гэтага часу невядома, якія кулуарныя перамовы папярэднічалі сцвярджэнні праекта Н. Андрэева, але за яго прагаласавалі адзінагалосна (па ўмовах, агучаных камітэтам, адзін-адзіны голас супраць накладаў вета на прыняцце эскіза). Магчыма, рашэнне і напраўду было вымушаным: часу-то амаль не заставалася. Так, з горам папалам, пачаліся будаўнічыя працы, шырока асвятляе прэсай і якія выклікалі ажыўленае абмеркаванне сярод масквічоў.

Для пачатку асобу аўтара выклікала пытанні. Выдатныя прадстаўнікі мастацтва тых часоў Опекушин і Рэпін высока шанавалі талент маладога скульптара. Аднак грамадскасць сумнявалася: мала вопыту ў ўзвядзенні манументаў.

Незадоўга да адкрыцця вядомы крытык Сяргей Яблоновский назваў помнік сімвалам «страшным і кашмарным» і выказаў меркаванне, што «яго многія не захочуць». Як у ваду глядзеў!

Шматабяцальны адкрыццё манумента

Адкрываць помнік Гогалю ў Маскве планавалі з вялікай помпай, хоць і тут не абышлося без звычайнага (прыходзіцца канстатаваць) галавацяпства: спецыяльна збудаваныя трыбуны апынуліся хісткім, ад граху далей выкарыстоўваць іх забаранілі. Таму на фотаздымках з адкрыцця можна ўбачыць ўражальную цісканіну ля падножжа толькі што адкрытага помніка, а побач - пустыя «глядзельныя шэрагі». Пачатак не абяцала нічога добрага ...

Эмоцыі, выкліканыя манументам, адразу ж рэзка падзяліліся. Многія вырашылі (Рэпін, да прыкладу), што перад імі - значнае твор мастацтва, але даволі шырокая аўдыторыя палічыла помнік самым сапраўдным пляўком ў вечнасць.

сагнуты Гогаль

Скульптура адлюстроўвала чалавека, цалкам захутанага ў плашч, з нізка апушчанай галавой. Сагнуты, недарэчна зваліўся на адзін бок, Гогаль сядзеў у крэсле і ўяўляў сабой увасобленую сусветны боль, а яго знакаміты доўгі нос ледзь не дакранаўся каленяў. Чатырохграннай пастамент аблямоўваў медны паласа - барэльеф на ёй маляваў герояў вядомых твораў пісьменніка. Яны крытыкі не выклікалі. Затое сама фігура класіка!

Пасыпаліся эпіграмы ўзору: «Андрэеў зрабіў Гогаля з" Носа "і" Шынялі "»; «Гогаль, згорбіўшыся, сядзіць, Пушкін гогалем варта».

Якая наведала адкрыццё жонка Льва Мікалаевіча Талстога, Соф'я Андрэеўна, знайшла помнік «агідным» (так у асабістым дзённіку і напісала). Даволі забаўна, што яе вялікаму жонку, вялікаму класіку сусветнай літаратуры, помнік спадабаўся.

Увесь свет гвалту мы разбурым ...

У такім вось дыяпазоне і знаходзіліся шматлікія водгукі. Тым не менш мяняць сядзячы помнік Гогалю ніхто не збіраўся, і стаяў бы ён у пачатку гогалеўскага бульвара, цалкам магчыма, па гэты дзень, калі б у семнаццатым годзе мінулага стагоддзя да ўлады не прыйшоў «племя маладое, незнаёмае» і не прынялося вяршыць лёсы краіны (і манументаў) па-новаму.

Помнік Гогалю на Гогалеўскім бульвары пратрымаўся пасля рэвалюцыі трыццаць пяць гадоў і ўвесь гэты час падвяргаўся нападкам, становіцца з кожным днём усё больш зласлівымі. Прычына была: паводле некаторых крыніц, прыгорбленай постаці літаратурнага класіка дзейнічала на нервы самому Іосіфу Вісарыёнавічу, змушанаму рэгулярна спачуваць скасавураная Гогалю: помнік знаходзіўся акурат па дарозе на дачу ў Кунцево, дзе абгрунтаваўся усёмагутны савецкі генсек.

Вайна з медным пісьменнікам

Тысячы падхалімаў, жадаючы патрафіць любімаму правадыру, не скупіліся на «выспяткі» да твору Н. Андрэева. Вядомы савецкі скульптар Вера Мухіна (аўтар знакамітых «Працоўнага і калгасніцы») вінаваціла помнік ў неадпаведнасці навакольнай рэчаіснасці. Маўляў, калісьці была ў Гогаля прычына сумаваць - ад жахаў царызму і іншага самавольства, а зараз вось чаго сумаваць, калі ў краіне жыць стала «і лепш, і весялей»?

Спачатку дэмантаваць сядзячы помнік Гогалю ў Маскве не планавалі - меркавалася проста збудаваць яшчэ адзін, на другім канцы плошчы. Хто стукнуў кулаком па стале, невядома, але ў 1952 годзе, да 100-й гадавіны з дня смерці пісьменніка, у Маскве адкрылі новы манумент, ашаламляльна адрозніваўся ад ранейшага.

Усё ж такі да гадавіны!

Гісторыя з зацвярджэннем праекта зноў была нейкай цёмнай: пераможцам конкурсу стаў аблашчаны ўладай (уладальнік пяці Сталінскіх прэмій!) Скульптар Томскі, які пазней сам прызнаваўся, што помнік Гогалю на Гогалеўскім бульвары яго аўтарства адкрыта дрэнны. Апраўдваўся паспехам: маўляў, не паспеў зрабіць больш якасна, бо трэба было ўкласціся па тэрмінах - да сотай гадавіне смерці пісьменніка.

Пасля прэзентацыі вынікаў гадавой працы зноў выбухнула нешта накшталт скандалу. Убачыўшы наваяўлены помнік Н. В. Гогаля, грамадскасць была здзіўленая (і шакаваная). Цяпер аўтар пышнага манумента з жахлівай самазадаволенай надпісам «Ад савецкага ўрада» (над якой не стамляюцца потешаться ўжо больш за паўстагоддзя) стукнуўся ў іншую крайнасць: на змену хвораму, прыгнечана класіку з'явіўся гэтакі жыццярадасны «настаўнік танцаў» - усмешлівы, у кароценькай легкадумнай палярынцы. Некаторыя палічылі «шэдэўр» карыкатурай, а народная паэзія зноў паднялася з'едлівымі эпіграмы.

Статуя таксама можа быць няшчаснай

Манумент работы Андрэева дэмантавалі яшчэ ў 1951 годзе, каб на вызваленым месцы пабудаваць новы, стаялы помнік Гогалю (які ўвасабляў бы перамогу мастацтва над цёмнай рэчаіснасцю).

Спачатку «не ў тэму сумнага» меднага Мікалая Васільевіча хацелі нават пакараць смерцю (адправіць у пераплаўку), але супрацоўнікі Маскоўскага архітэктурнага музея нейкім цудам твор мастацтва выратавалі. У рэшце рэшт абышлося нядоўгай спасылкай. Да 1959 года разабраны манумент захоўваўся ў філіяле музея, месцяцца ў былых Данскім манастыры: тут знайшлі прытулак многія непажаданыя савецкага ладу статуі: мармуровыя фігуры з фасадаў разбураных маскоўскіх храмаў, напрыклад.

У 1959 годзе "сумнага" пісьменніка вярнулі ў Маскву і ўсталявалі каля дома, у якім ён пражыў апошнія гады свайго жыцця (асабняк належаў графу А. Талстому). Гараджане кажуць, што з пэўных кропак на Нікіцкім бульвары можна ўбачыць сядзячы і стаялы помнік Гогалю адначасова. Зараз, калі да працы Томскага прывыклі, у будынку 1952 гады бачаць і годнасці, прызнаючы, да прыкладу, што яно лепш ўпісваецца ў сучасны аблічча плошчы.

Нягледзячы на тое, што ідэя з знішчэннем помнікаў савецкай эпохі многім не падабаецца, цяпер над "вясёлым" Мікалаем Васільевічам навісла пагроза. У той жа час спецыялісты сцвярджаюць, што спроба вяртання гістарычнага манумента на ранейшае месца багатая неспадзяванымі ўскладненнямі: збудаванне досыць старое, пры транспартоўцы можна яго пашкодзіць - лепш ужо пакінуць усё як ёсць. Усё-такі немагчыма спрачацца з тым, што два помніка Гогалю - лепш, чым ні аднаго.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.