Публікацыі і напісанне артыкулаўПаэзія

Андрэй Малышка - украінскі паэт, аўтар песень "Вчителько мая", "Пісня пра ручнік" і "Білі каштанамі"

Бываюць такія вершы, якія ўразаюцца ў памяць і застаюцца ў ёй назаўжды. Ўкраінскі паэт Малышка Андрэй Самойлавіч пісаў менавіта такія вершы. Пачаўшы складаць яшчэ ў дзесяцігадовым узросце, ён ствараў цудоўныя паэтычныя шэдэўры, якія і сёння застаюцца каханыя.

Андрэй Малышка: біяграфія кароткая ранніх гадоў

Нарадзіўся будучы паэт у невялікім мястэчку Абухава ў лістападзе 1912. Яго бацькамі былі Самойла і Яўгенія (Ївга) Малышка. Яго бацька зарабляў на жыццё тым, што шыў і правіў абутак. Да гэтай прафесіі ён прывучаў з дзяцінства і сваіх сыноў.

Вялікі ўплыў на Андрэя Малышка аказаў і яго родны дзядзька Мікіта. Менавіта ён чытаў зусім юнаму пляменніку Біблію, вершы Тараса Шаўчэнкі, прозу Льва Талстога, Аляксандра Пушкіна і іншых вядомых пісьменнікаў.

Калі Андрэй дасягнуў васьмігадовага ўзросту, яго адправілі ў школу ў родным мястэчку. Дзякуючы намаганням бацькоў і старэйшых братоў, да таго часу хлопчык ужо выдатна чытаў, а таксама ведаў асновы арыфметыкі.

Юнацтва паэта

Скончыўшы сем класаў, юнак вырашыў стаць медыкам і адправіўся ў Кіеў. Але ён прыехаў занадта позна і не паступіў. Аднак у наступным годзе Андрэй Малышка ўсё ж змог паступіць у медыцынскі тэхнікум.

У тым жа годзе ў сям'і паэта здарылася бяда: яго старэйшы брат Пётр Малышка, будучы супраць савецкай улады, вёў актыўную падрыўную дзейнасць. Неўзабаве ён быў злоўлены, асуджаны і пакараны. Уся сям'я вельмі цяжка перанесла тое, што здарылася. Гадамі пазней Малышка распавядаў, што Пётр быў значна больш таленавітым паэтам, чым ён.

Пасля тэхнікума юнак працягнуў навучанне на літаратурным факультэце ў інстытуце народнай адукацыі горада Кіева. Падчас вучобы Андрэй знаёміцца з Максімам Рыльскі, які высока ацаніў першыя паэтычныя спробы Малышка. Акрамя таго, у гэты ж перыяд у газетах і часопісах пачынаюць друкаваць вершы маладога таленту.

Пасля заканчэння інстытута юнак стаў выкладаць у сярэдняй школе гарадка Оўруч.

З 1934 Андрэй Малышка год адслужыў у Чырвонай арміі. Напісаныя вершы за гэты час пазней былі апублікаваныя ў зборніку «Бацькаўшчына». Пасля дэмабілізацыі паэт пераехаў у Харкаў і актыўна заняўся літаратурнай дзейнасцю, пра якую даўно марыў. Наступныя некалькі гадоў ён працуе ў такіх салідных выданнях, як «Камсамолец України», «Маладосць більшовик» і «Літературна газета». Да пачатку вайны выходзяць сем зборнікаў вершаў, якія напісаў Андрэй Малышка. Фатаграфіі таленавітага паэта друкуюцца побач з вершамі ў многіх літаратурных часопісах і газетах, і яго пачынаюць пазнаваць па ўсёй краіне.

Таксама ў даваенны перыяд Малышка піша некалькі выдатных паэм: «Дума пра Козака Даніла», «Трипілля», «Кармалюка», «Ярына». Акрамя таго, у самым пачатку саракавых ён пачынае складаць песні для кінафільмаў.

вялікая Айчынная вайна

З першых дзён вайны паэт становіцца ваенным карэспандэнтам для газет, з якімі працаваў раней.

Знаходзячыся на фронце, не толькі піша артыкулы для газет, але і складае вершы Андрэй Малышка. Біяграфія паэта ў гады вайны ведае нямала фактаў яго гераізму. На фронце жыццё Малышка не раз падвяргалася небяспекі, але ён усё роўна працягваў сваю працу.

Паэзія яго ў гэты перыяд адрознівалася неверагоднай глыбінёй і шчырасцю. Адно з самых праніклівых вершаў ваенных гадоў - «Україно мая!», Якое ўвайшло ў аднайменны зборнік. Гэтая кніга карыстаўся такой папулярнасцю, што была выдадзена двойчы.

пасляваенны перыяд

Пасля перамогі Андрэй Малышка два гады працаваў ў часопісе «Дніпро» на пасадзе адказнага рэдактара.

У 1947 выходзіць драматычная яго паэма пра гераізм простага народа ў гады вайны пад назвай «Праметэй». За яе паэта Ганаруюць Сталінскай прэміі.

Праз тры гады Андрэя Малышка ў складзе дэлегацыі дзеячаў культуры адпраўляюць у камандзіроўку ў Канаду і ЗША. Вершы, напісаныя падчас гэтай паездкі, увайшлі ў зборнік «За синім морам». За яго аўтар другі раз быў узнагароджаны Сталінскай прэміяй.

Найбольш прадуктыўнымі ў творчасці паэта лічацца пяцідзесятыя гады. Менавіта ў гэты дзесяцігоддзе Малышка напісаў найбольш вядомыя свае вершы, частка з якіх была пакладзена на музыку. Так з'явіліся такія песні, як «Знову цвітуть каштанамі», «Пісня пра ручнік», «Вчителька мая», «Білі каштанамі». Да большасці з іх музыку напісаў вядомы ўкраінскі кампазітар Платон Майборода.

Сябры паэта распавядалі, што ён атрымаў у спадчыну талент да спеваў ад сваёй маці і часта сам складаў музыку да сваіх вершаў, праўда рэдка запісваў яе.

Апошнія гады Малышка

У шасцідзесятых і сямідзесятых гадах паэт працягваў быць любім чытачамі і заставаўся ў пашане ва ўладаў. За зборнік «Далекі орбіти» ён узнагароджаны Прэміяй імя Тараса Шаўчэнкі, а за «Дарога під Явар» - Дзяржаўнай прэміяй СССР.

У пачатку шасцідзесятых па сцэнарах Андрэя Малышка выходзяць дзве кінастужкі: "Квітуча Україна» і «Мі в е України».

Акрамя паэзіі Малышка таксама піша нямала крытычных артыкулаў, а таксама займаецца перакладамі з іншых моў.

Памёр паэт у 1970 і быў пахаваны, як і большасць кіеўскай інтэлігенцыі, на Байкавых могілках.

Андрэй Малышка: "Пісня пра ручнік"

Нягледзячы на тое што за сваё жыццё паэт выдаў каля сарака вершаваных зборнікаў на ўкраінскай мове, найбольш вядомае яго верш, якое стала пасля песняй - «Пісня пра ручнік» або, як часам яго называюць, «рідна маці мая ...». Музыку да яго напісаў Платон Майборода.

Ўпершыню прагучала гэтая песня ў фільме «Гады маладыя» (1958) у выкананні Аляксандра Таранцев і маментальна заваявала папулярнасць ва ўсім СССР. Д. безбародымі перавёў яе на рускую, аднак часцей за ўсё яна спяваецца на мове арыгіналу.

Ва ўкраінскай літаратуры дваццатага стагоддзя не многа такіх моцных паэтаў, як Андрэй Малышка. Біяграфія гэтага таленавітага чалавека даволі кароткая, ён пражыў усяго 57 гадоў. Аднак за гэтыя гады ён паспеў напісаць столькі натхняльных вершаў, колькі іншы чалавек не змог бы скласці і за тысячу гадоў.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.