Мастацтва і забавыЛітаратура

Аналіз «Спадар з Сан-Францыска». Бунін - чалавек, які звярнуўся да цёмных баках любові

Такім чынам, сённяшняя тэма нашай гутаркі - аналіз «Спадар з Сан-Францыска». Бунін, аўтар гэтага аповеду, практычна з першых старонак ставіць чытача перад жорсткай рэальнасцю: светам кіруюць грошы. Людзі ставяцца да іх не толькі як да сродку існавання, але і прыносяць у ахвяру матэрыяльных выгод усё сваё жыццё, і нават пачуцці іншых людзей, кідаюць усе сілы свайго цела і душы на бясконцую пагоню за багаццем.

Вобраз галоўнага героя

Менавіта такім перад намі паўстае галоўны герой тварэння - той самы спадар з Сан-Францыска. Гэта - чалавек, які зрабіў грошы мэтай, а не проста сродкам для ажыццяўлення нейкіх сваіх надзей, ідэй. Багацце - гэта сутнасць яго жыцця. Не выпадкова апісанне яго даволі доўгага жыцця (58 гадоў!) Змяшчаецца толькі на палове старонкі. І гэта - першая асаблівасць, на якую трэба звярнуць увагу, праводзячы аналіз «Спадар з Сан-Францыска». Бунін паказвае чытачу чалавека, у якога ніколі не было паўнавартаснай шчаслівага жыцця.

Аднак герой і сам заўважае гэта, а таму вырашае адправіцца ў падарожжа. Працягваюцца яго падарожжы цэлых два гады. Але дадзены чалавек так і не здолеў навучыцца радавацца простым дробязях, адчуваць разнастайныя адчуванні і адчуваць жыццё, кіпячую вакол яго, - ён пазбаўлены ўсяго гэтага. Жаданага задавальнення і паслаблення падчас адпачынку багацей не атрымлівае. Доўгія гады упэўнены ў тым, што за грошы можна купіць усё, ён сілкуецца Дэлікатэснымі стравамі, спыняецца ў лепшых нумарах, але вельмі хутка заўважае, што нават усе яго зберажэнні, разам узятыя, не могуць падарыць яму таго, што трэба яму на самай справе - шчасця.

Біблейскія асацыяцыі ў творы І. Буніна

Чым так цікавы аналіз «Спадар з Сан-Францыска»? Бунін, працуючы над гэтым творам, неаднаразова звяртаецца да біблійных асацыяцыям. У прыватнасці, доўгі час аповяд суправаджаўся эпіграфам «Гора табе, Вавілон, горад моцны» - шматзначныя словы з Апакаліпсісу пісьменнік зняў толькі ў апошняй рэдакцыі. Аднак назва парахода «Атлантыда», як быццам якое сімвалізуе сабою асуджаны існавання таго чалавека, які жыве дзеля імгненных задавальненняў, ён захоўвае.

Свет, у якім жыве спадар з Сан-Францыска

Твор «Спадар з Сан-Францыска» - гэта своеасаблівы міні-раман, дзеянне якога разгортваецца ў свеце, дзе няма месца нічаму дзіўнаму, прыгожага, дзе не існуе мараў і фантазіі. Гэта - свет, прыгнятальны індывідуальнасць чалавека, "падганяць» яе пад агульныя стандарты і крытэрыі. Модныя фасоны адзення, дарагія абеды, пустыя свецкія гутаркі ... Няцяжка заўважыць, што ў тэксце практычна адсутнічаюць апісання іншых пасажыраў «Атлантыды», ні разу не згадваюцца імёны самага галоўнага героя, яго дачкі і жонкі. Жыццё багатых паноў праходзіць аднолькава, па адным і тым жа распарадку, яны практычна нічым адзін ад аднаго не адрозніваюцца.

Спадар з Сан-Францыска - чалавек, даўно выбраўшы для сябе ўзор, на які, на яго думку, варта было раўняцца. Доўгія гады «ўпартай працы» дазволілі яму дамагчыся жаданага. Ён багаты. Ён ведае, што людзі яго круга часта ездзяць адпачываць у Стары Свет - туды ж едзе і ён. Герой акружае сябе яркімі дэкарацыямі і агароджвае сябе ад усяго таго, чаго не жадае бачыць. Аднак праўда заключаецца ў тым, што жыццё - сапраўдная, шчырая - застаецца як раз за гэтымі дэкарацыямі яго штучнага, прасякнутага наскрозь фальшам асяродка.

Смерць галоўнага героя як кульмінацыя аповеду

Працягваем аналіз «Спадар з Сан-Францыска». Бунін зрабіў кульмінацыйным момантам смерць галоўнага героя. І ў ёй ёсць нейкая доля іроніі: пастаянна адкладаючы жыццё на потым, ён так і не паспявае атрымаць асалоду ад ёю, бо нікому не дадзена ведаць, колькі яшчэ часу ў яго ў запасе.

Антыподам спадара з Сан-Францыска можна лічыць Ларэнца - лодачніка, «бесклапотнага прыгажуна і п'янюгам», ня зведвае трапятання да грошай і які імкнецца жыць «на поўную катушку».

Каханне, набытая за грошы, - неад'емная частка свету галоўнага героя

Не выпадкова ўзнікае ў аповедзе і тэма кахання. Бунін падкрэслівае, што ў свеце, дзе ўсім кіруюць грошы, нават гэта вялікае пачуццё спахабляецца, становіцца штучным. Дачка спадара з Сан-Францыска сустракаецца на караблі з багатым і шляхетным усходнім прынцам і, як тонка прымеціў капітан карабля, у які раз «гуляе каханне за грошы».

падвядзем вынікі

Па іроніі лёсу, герой вяртаецца ў родныя мясціны на той жа «Атлантыдзе». Аднак смерць яго нічога не мяняе ў цэлым свеце - людзі працягваюць адлюстроўваць шчасце, патураць сваім секундны парывам. Спадар з Сан-Францыска ж ужо ніколі не зможа ўбачыць і ацаніць прыгажосць мора, гор, бясконцых раўнін. І ўся драма заключаецца ў тым, што ён не змог бы гэтага зрабіць і пры жыцці - запал да багацця атрафавацца ў ім пачуццё прыгожага.

Так заканчваецца «Спадар з Сан-Францыска», сэнс якога, трэба прызнацца, застаецца надзвычай актуальным і ў нашым, XXI стагоддзі.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.