АдукацыяГісторыя

Ідэя нацыі і прычыны міжнацыянальных канфліктаў

У сучаснай навуцы, дзякуючы шэрагу вядомых даследчыкаў (накшталт Эрыка Хобсбаўм, Бэнэдыкта Андэрсана, Энтані Сміта, Эрнэста Геллнера і іншых), прычыны міжнацыянальных канфліктаў і нацыяналістычных настрояў вывучаны дастаткова поўна. Фундаментальнай асновай узнікнення любой нацыі з'яўляецца так званае калектыўнае нацыянальную свядомасць. Гэты феномен ўяўляе ўсведамленне досыць вялікай групай людзей сваёй духоўнай і кроўнай блізкасці: агульных мовы, традыцый, паходжання, гістарычнага мінулага, адзінства поглядаў на гераічныя і трагічныя моманты гісторыі, агульныя памкненні ў будучыні. У сучаснай навуцы ёсць розныя погляды на феномен нацыі, аднак, згодна з найбольш абгрунтаванага з іх, нацыя як такая ўзнікае толькі ў Новы час еўрапейскай гісторыі, у эпоху індустрыялізацыі і урбанізацыі, калі ламаліся архаічныя лакальныя ідэнтыфікацыі вясковых абшчын (а ў іх пражывала абсалютная большасць насельніцтва ) і абмежаваны свет сярэднявечнага селяніна раптам пашыраўся да межаў межаў краіны.

Амерыканскі гісторык Яўген Джозэф Вэбер трапна ахарактарызаваў гэтыя працэсы ў сваёй кнізе «З сялян ць французы». Менавіта так адбываецца атаясамліванне сябе з канкрэтнай нацыяй і, адпаведна, проціпастаўленне іншым. Ужо ў гэтым факце закладзены прычыны міжнацыянальных канфліктаў. Тое, што нацыю выбраць немагчыма, стварае з яе святы вобраз, нібы пасланы лёсам. Вобраз, за які, як сведчыць гісторыя, мільёны гатовыя пайсці на смерць. Цікава, што ніхто пры гэтым не аддае сваё жыццё за гонар асацыяцыі, прафсаюза і гэтак далей. Гэтага годна толькі тое, што, на думку чалавека, немагчыма змяніць, што дадзена першапачаткова і да канца. Наступным пластом у падмурку, які закладвае прычыны ўзнікнення міжнацыянальных канфліктаў, з'яўляецца той факт, што любая нацыя мае уласцівыя толькі ёй адметныя характарыстыкі. Яны маюць зусім розны характар: ментальныя, рэлігійныя, моўныя, звязаныя з гістарычнай памяццю і іншыя. Прычыны міжнацыянальных канфліктаў складаюцца ў тым, што ў прадстаўнікоў як мінімум адной з нацый ўзнікае трывожнае пачуццё за захаванне ўласных нацыянальных атрыбутаў: замах на памяць народных герояў, ўшчамленне мовы і гэтак далей.

Цікава, што асабліва ўспрымальныя да абароны нацыянальнай годнасці і інтарэсаў тыя нацыі, якія доўгі час падвяргаліся рознаму роду ўціскам, якія не мелі магчымасці рэалізацыі адпаведных патрэбаў працяглы час. Так, напрыклад, у сучаснай Еўропе такімі супольнасцямі з'яўляюцца баскі ў Іспаніі і фламандцы ў Бельгіі. Прычыны міжнацыянальных канфліктаў у гэтых рэгіёнах заключаюцца ў працяглым дамінаванні ў краінах іншародных для іх супольнасцяў: кастыльцы і Валёніі, адпаведна. Іншым яркім прыкладам з'яўляецца Савецкую дзяржаву. Міжнацыянальныя канфлікты ў СССР выйшлі на паверхню падчас перабудовы. І што цікава, аб сваім імкненні да нацыянальнай рэалізацыі заявілі перш за ўсё тыя, хто доўгі час не меў ўласнай дзяржавы: прыбалты, украінцы, грузіны. У сваю чаргу, народы, якія мелі ў свой час сваю дзяржаву, сёння не так адчувальныя да нацыянальных пытаннях. Англічане, французы, італьянцы ў Еўропе даўно знайшлі агульную мову, "найграўшыся" з ідэяй нацыі і прыняўшы іншыя каштоўнасці.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.