Публікацыі і напісанне артыкулаўПаэзія

Вобраз мора ў рускай паэзіі рамантызму

Вобраз мора ў рускай паэзіі заўсёды займаў і працягвае займаць адно з самых важных месцаў. І нядзіўна, бо гэта магутная, загадкавая і ў той жа час рамантычная стыхія, навявае тысячы чароўных вобразаў. Асабліва значную ролю «марская» тэматыка гуляе ў паэзіі рамантызму. Эстэтыка гэтага літаратурнага напрамкі шмат у чым грунтуецца на супрацьпастаўленьні рэальнага, зямнога і тагасветнага светаў. У процівагу сумнай рэчаіснасці паэты-рамантыкі апісвалі вобласць мары, казкі, фантазіі, прычым доступ у яе мог атрымаць толькі сапраўдны Творца. Вобраз мора ў рускай паэзіі ў такім кантэксце набывае новыя сэнсы: што такое яно, калі не нейкі партал, краіна, населеная чароўнымі істотамі. Водная стыхія дваістая па сваёй натуры. Люстраная роўнядзь ў любы момант можа абярнуцца велізарнымі хвалямі, якія нясуць гібель і разбурэнне.

персаналіі

Вобраз мора ў рускай паэзіі, калі казаць больш канкрэтна, шырока выкарыстоўваўся ў творчасці такіх вялікіх прадстаўнікоў літаратуры, як Жукоўскі, Пушкін, Лермантаў, Тютчев. Нават пасля таго, як ўплыў рамантызму стала згасаць, матывы воднай стыхіі раз-пораз узнікаюць у вершах Бальмонта, Ахматавай, Цвятаевай.

В.А. Жукоўскі

Характарызуючы вобраз мора ў рускай паэзіі, немагчыма не згадаць творчасць Жукоўскага. Некаторыя літаратуразнаўцы адзначаюць, што па-сапраўднаму пільную цікавасць да падобных тэмах пачынаецца ў элегиста са верша «Мора», напісанага ў 1882 годзе. Паэт персаніфікуе водную роўнядзь: яна становіцца бязмежных прасторай, не падпарадкоўваюцца ніякім чалавечым законам, вольным ад усіх забаронаў. З марской стыхіяй атаясамляе сябе лірычны герой - у яго душы таксама тоіцца бездань, бездань. Матыў двоемирия, характэрны для паэзіі рамантызму, раскрываецца ў вершы. Мора, па Жукоўскаму, безнадзейна імкнецца дасягнуць неба, дакрануцца да яго. «Нябесная цьвердзь» у дадзеным выпадку становіцца менавіта тым недасяжным ідэалам, у пагоні за якім праходзіць зямное жыццё. Дасьледчыкі параўноўваюць адносіны Мора і Неба з адносінамі чалавечай душы і Бога. Важнае месца займае вобраз буры як увасабленне ненатуральнага, няправільнага стану.

А.С. Пушкін

Бібліятэка рускай паэзіі была б няпоўнай без творчасці А.С. Пушкіна. Паэт называў Жукоўскага сваім настаўнікам, аднак яго рамантызм быў некалькі іншага толку: мяцежны, дзёрзкі, непрымірымы. Яго верш «Да мора» было напісана падчас адэскай спасылкі. Малады паэт тады марыў пра ўцёкі за мяжу, горача хацеў вырвацца з душнай няволі. «Да мора» стала своеасаблівым паэтычным маніфестам, што адлюстраваў ўсе гэтыя памкненні. Напісанае на смерць Байрана, аднаго з заснавальнікаў літаратурнага рамантызму, твор гэта адрозніваецца яркай вобразнасцю: мора для Пушкіна становіцца сімвалам свабоды, нястрымны.

Ф.І. Тютчев

Са словамі "тэма прыроды ў рускай паэзіі» ў першую чаргу асацыюецца, вядома ж, паэзія Цютчава. Вобразы марской стыхіі знайшлі адлюстраванне ў яго творчасці. Мора знакаміты паэт малюе пераважна ў начную пару.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.