Навіны і грамадстваЗнакамітасці

Алена Шчапаў (Алена Сяргееўна Казлова): біяграфія, асабістае жыццё

У 70-х гадах мінулага стагоддзя Алена Шчапаў была адной з найбольш вядомых манекеншчыц Савецкага Саюза. У роднай краіне даўганогай дзяўчыне з незвычайна яркай знешнасцю праракалі бліскучае будучыню, але разам з мужам Эдуардам Лімонавым яна эмігравала ў ЗША і стала першай рускай мадэллю, якая заваявала модныя подыумы Нью-Ёрка. Пасля Алена выйшла замуж за шляхетнага італьянскага арыстакрата і, атрымаўшы тытул графіні, назаўсёды засталася ў Рыме.

Дзяцінства і юнацтва будучай мадэлі

Алена Казлова (такое прозвішча фотамадэль насіла да першага замужжа) нарадзілася ў Маскве ў 1950 годзе. Яе бацька Сяргей Казлоў быў навукоўцам, ён займаўся сакрэтнымі распрацоўкамі ў сферы радыётэлефоннай сувязі і вынайшаў сістэму праслушкі, якую выкарыстоўвалі ў КДБ. Дзяўчынка расла ў забяспечанай сям'і і ніколі не ведала ні ў чым адмовы. Па словах самой Алены, яна атрымала досыць дзіўнае выхаванне. З аднаго боку, дзяўчынка знаходзілася пад кантролем бабулі, якая служыла царкоўнай старастай і якая спрабавала выхаваць у ёй веру ў Бога, з другога - пад уплывам строгага бацькі-камуніста. Маленькай Лене бацькі катэгарычна забаранялі гуляць з хлопчыкамі. Замест гэтага яна павінна была сябраваць з дочкамі міністра і святара.

У школьныя гады Лена захаплялася паэзіяй і ў 17-гадовым узросце стала пісаць уласныя вершы. Акрамя літаратурнага таленту, лёс узнагародзіла дзяўчыну яркай прыгажосцю, стройнай фігурай і доўгімі нагамі. Мадэльная знешнасць прывяла яе ў сталічны Дом моды Славы Зайцава, дзе яна з 16 гадоў стала працаваць манекеншчыцай.

Шлюб з мастаком Шчапаў

У 17-гадовым узросце Алена Казлова выйшла замуж за самага багатага мастака СССР Віктара Шчапаў. Лена з ранняга дзяцінства была знаёмая са сваім будучым мужам, які быў сябрам сям'і. Калі дзяўчынка пасталела, Шчапаў стаў з цікавасцю на яе паглядаць. Маладзенькая манекеншчыца настолькі падабалася мастаку, што той, забыўшыся пра 25-гадовай розніцы ва ўзросце, пачаў да яе настойліва даглядаць. Алену спачатку бянтэжылі знакі ўвагі з боку дарослага мужчыны, за якім цягнулася слава бабніка, аднак неўзабаве яна пагадзілася стаць яго жонкай.

Віктар нічога не шкадаваў для сваёй маладой жонкі. Ён дарыў ёй пярсцёнкі з дыяментамі і дарагія футры, выконваў любыя яе капрызы. Юная манекеншчыца была адзінай у Маскве ўладальніцай раскошнага белага "Мерседэса". У гады сумеснага жыцця са Шчапаў Алена пазнаёмілася з многімі прадстаўнікамі маскоўскай багемы і атрымала прыстойнае адукацыю. Муж і яго сябры чыталі забароненую ў Савецкай Саюзе літаратуру, якая альбо выдавалася нелегальна, альбо ўпотай прывозяць з-за мяжы. Алена досыць хутка прынадзілася да захаплення мужа і на гэтай глебе стала цесна мець зносіны з людзьмі, якія ўваходзяць у акружэнне Віктара Шчапаў. Будучы жонкай знакамітага мастака, дзяўчына працягвала пісаць вершы і выступаць на паказах мод. У пачатку 70-х гадоў яна лічылася адной з найбольш перспектыўных манекеншчыц Савецкага Саюза.

Знаёмства з Лімонавым і развод са Шчапаў

Аднойчы ў кампаніі агульных знаёмых Алена Шчапаў пазнаёмілася з пачаткоўцам літаратарам-дысідэнтам Эдуардам Лімонавым. Спачатку яна закахалася ў вершы маладога паэта, а неўзабаве і ён сам стаў яе палюбоўнікам. Выбраннік даўганогай манекеншчыцы быў поўнай супрацьлегласцю мужа: сціплы і нясмелы, ён не меў ні грошай, ні ўплыву, ні становішча ў грамадстве. Аднак Алену усё гэта не турбавала. Падаўшы на развод, яна забрала свайго белага пудзеля і сышла да новага каханага. Для Віктара Шчапаў выхадка маладой жонкі скончылася інфарктам, пасля якога ён яшчэ доўга аднаўляўся. Папраўлюся, ён на злосць Алене ажаніўся на маладзенькай манекеншчыцы, аднак гэты шлюб не прынёс яму шчасця.

Эміграцыя ў ЗША

У кастрычніку 1973 г. Алена з Эдуардам абвянчаліся. Жылі яны на грошы, якія Шчапаў атрымлівала з продажу якія дасталіся ёй ад першага мужа каштоўнасцяў і французскіх нарадаў. Да таго часу Э. Лімонаў стаў ужо досыць вядомай у дысідэнцкіх колах персонай. За чытанне і распаўсюджванне забароненай літаратуры ў СССР можна было трапіць за краты, і да маладых мужам сталі прыглядацца супрацоўнікі КДБ. Каб пазбегнуць сумнай долі многіх савецкіх дысідэнтаў, Эдуард з Аленай у 1974 г. эмігравалі ў ЗША. Каб трапіць у Амерыку, яны вымушаныя былі выязджаць з Саюза па ізраільскіх візах. Да здзіўлення, іх досыць лёгка выпусцілі з краіны.

У першай палове 70-х гадоў на эміграцыю з СССР вырашаліся нешматлікія. Алена Шчапаў з мужам былі аднымі з першых, хто пажадаў паспрабаваць шчасця за мяжой. Пасяліўшыся ў Нью-Ёрку, муж і жонка пачалі шукаць працу. Экстравагантнай Алене атрымалася ўладкавацца манекеншчыцай ў мадэльнае агенцтва «папялі». Цытрын знайшоў працу ў газеце «Новае рускае слова».

Першы раман Лімонава

Справы ў мужа і жонкі ішлі па-рознаму: Шчапаў досыць хутка змагла заваяваць замежную публіку эфектнай знешнасцю, а вось Эдуарду удача ўсміхацца не хацела. Яго паэтычны талент доўгі час заставаўся незаўважаным, і толькі пасля выхаду ў 1979 г. скандальнага рамана «Гэта я - Эдичка» Эдуард Лімонаў здабыў доўгачаканую папулярнасць. Выдадзеная кніга стала своеасаблівым крыкам пісьменніка, жудасна сумаваў па Радзіме і мараць аб вяртанні дадому. Сюжэт рамана апавядае пра лёс савецкага імігранта ў Нью-Ёрку, які ўсімі сіламі спрабуе выжыць у чужой краіне. Кінуты жонкай, ён атрымлівае сацыяльную дапамогу, падзарабляе грузчыкам і рознарабочым і разумее, што нікому ў Амерыцы не патрэбны. Свой твор Лімонаў шчодра здобрыў ненарматыўнай лексікай і апісаннем парнаграфічных сцэн.

Нягледзячы на скандальнасці, раман шмат у чым атрымаўся аўтабіяграфічным, аднак пісьменнік прасіў не ідэнтыфікаваць сябе з галоўным героем. У кнізе «Гэта я - Эдичка» Эдуард Лімонаў прататыпам жонкі імігранта зрабіў Шчапаў. Алена, даведаўшыся сябе ў вобразе адной з галоўных гераінь рамана, не стала пярэчыць яго выхаду ў свет. Да таго часу яна паспела зрабіць нядрэнную кар'еру мадэлі і рассталася з Эдуардам.

Жыццё Алены ў Амерыцы

Алена шмат працавала, актыўна прымала ўдзел у паказах мод, здымалася для папулярных глянцавых выданняў (у тым ліку ў аголеным выглядзе), дзякуючы чаму стала самай вядомай рускай мадэллю ў ЗША. Прафесія дазволіла ёй патрапіць у круг арыстакратычнай эліты Нью-Ёрка, дзе яна здабыла нямала уплывовых знаёмых і прыхільнікаў. Яна была ўваходжу ў дамы такіх вядомых людзей, як Раман Паланскі, Марлен Дзітрых, Клаўдыя Кардынале, Іў Сэн-Ларан, Піцер Брук, Джэк Нікалсан.

Сустрэча з Сальвадорам Далі

Алена Шчапаў сцвярджае, што прыхільнікам яе прыгажосці быў сам Сальвадор Далі. Убачыўшы на адной з модных нью-ёркскіх вечарынак рускую манекеншчыцу, ён назваў яе «чароўным шкілетам» і прапанаваў стаць яго мадэллю. Да рускіх жанчынам іспанец сілкаваў асаблівую запал, бо яго жонка Гала была родам з Расіі. Шчапаў пагадзілася, чым выклікала незадавальненне свайго блізкага атачэння. Арыстакраты Ліберман, з якімі Алена была асабліва сябравала ў Нью-Ёрку, адгаворвалі яе звязвацца з іспанскім геніем эпатажу, заяўляючы, што ён сапсуе ёй рэпутацыю. Невядома, пагадзілася б руская мадэль пазіраваць для Далі, але напярэдадні сустрэчы з ім яна злегла ў ложак з цяжкай формай пнеўманіі. Мастак, так і не дачакаўшыся дзяўчыну, моцна раззлаваўся на яе і больш не прапаноўваў ёй супрацоўніцтва.

Знаёмства з графам дэ Карлі і трэцяе замужжа

У 1980 г. Шчапаў была запрошаная ў італьянскае прадстаўніцтва ў Нью-Ёрку на прэм'еру фільма. Нечакана да яе падышоў невысокі мужчына і запрасіў на свой дзень нараджэння. Так адбылося знаёмства рускай мадэлі са шляхетным італьянскім графам Джанфранка дэ Карлі, які быў старэйшы за яе на 11 гадоў. Праз 3 дні пасля знаёмства ён прапанаваў Алене выйсці за яго замуж. Шчапаў яму неаднаразова адмаўляла, але закаханы італьянец з зайздроснай настойлівасцю працягваў даглядаць за ёй і дамогся-такі свайго. Алена пагадзілася выйсці за яго замуж, атрымаўшы разам з пасведчаннем аб шлюбе італьянскае грамадзянства, высокае становішча ў арыстакратычным грамадстве і раскошны дом у Рыме. Маці Джанфранка вельмі спадабалася руская нявестка, яна была ў захапленні ад яе прыгажосці і арыстакратычных манер. Неўзабаве пасля вяселля графіня Алена Шчапаў дэ Карлі пайшла з мадэльнага бізнэсу і цалкам прысвяціла сябе паэзіі і мужу. А яшчэ яна атрымала магчымасць шмат падарожнічаць і атрымліваць асалоду ад жыццём, якой вартая прыгожая жанчына. У шлюбе з дэ Карлі ў Алены ў 1996 годзе нарадзілася яе адзіная дачка Анастасія.

Выданне знакамітага рамана Шчапаў

У 1984 г. у Нью-Ёрку выйшаў біяграфічны раман Шчапаў «Гэта я - Алена», які стаў своеасаблівым адказам лимоновскому Эдичке. У ім былая манекеншчыца распавядае чытачам сваю версію любоўнай гісторыі, выкладзенай яе былым мужам. Як і Лімонаў, яна не саромелася раскрываць інтымныя бакі сваёй асабістай жыцця і напоўніла твор пікантнымі апісаннямі эратычных сцэн і падрабязнасцямі працы ў мадэльным бізнэсе. Акрамя самога рамана, у кнігу ўвайшла салідная падборка вершаў Алены Сяргееўны, напісаных ёю ў розныя гады. Адкрытае твор графіні дэ Карлі выклікала вялікі ажыятаж на Захадзе і прымусіла яшчэ раз успомніць пра тое, хто такі Э. Лімонаў і чым ён праславіўся. У Расіі кніга Шчапаў была выдадзена толькі ў 2008 г.

Адносіны з кінематографам

Нягледзячы на прывабную знешнасць і цесныя знаёмства з сусветнай творчай элітай, здымацца ў кіно Алену Шчапаў не запрашалі. А бо яшчэ да знаёмства з дэ Карлі у яе быў шанец стаць сусветнай кіназоркай, прымі яна заляцанні стваральніка нашумелага фільма «Пралятаючы над гняздом зязюлі» Мілаша Формана. Але руская прыгажуня не захацела стаць палюбоўніцай вядомага кінарэжысёра, і дзверы ў Галівуд апынулася для яе закрытай.

Аднак адзін раз Шчапаў ўсё ж удалося пабываць на здымачнай пляцоўцы. Італія, Францыя і Англія ў канцы 80-х гадоў здымалі сумесны фільм «Вясновыя воды", створаны па матывах аднайменнага твора рускага пісьменніка І. Тургенева. Галоўных персанажаў у ім згулялі Настасся Кінскі і Цімаці Хатан. Шчапаў ж рэжысёр Ежы Скалімоўскі даверыў эпізадычную ролю. У 1989 г. кінастужка прымала ўдзел у конкурснай праграме фестывалю ў Канах. Хоць Шчапаў згуляла ў ёй невялікую ролю, яе праца была заўважана і высока ацэнена крытыкамі. Фільм «Вясновыя воды» з удзелам мадэлі ўвайшоў у лік лепшых экранізацый твораў рускіх класікаў, створаных заходнімі кінематаграфістамі.

Смерць Джанфранка і жыццё былой мадэлі сёння

На дадзены момант Шчапаў Алена Сяргееўна жыве ў Рыме і лічыць Італію сваёй другой радзімай. Пахаваўшы Джанфранка, калі дачцэ Настеньке было ўсяго 3 гады, яна зразумела, наколькі дарог для яе быў гэты мужчына. Застаўшыся з маленькім дзіцем на руках, яна ніколі не задумвалася аб вяртанні ў Расію. У Рыме ў яе ёсць вялікая чатырохпакаёвая кватэра, размешчаная ў некалькіх хвілінах хады ад Ватыкана. Яна жыве на грошы, пакінутыя ёй мужам, піша вершы і прымае ўдзел ва ўсіх свецкіх раўтах. А яшчэ ахвотна мае зносіны з журналістамі, раскрываючы перад імі падрабязнасці сваёй насычанай асабістым жыцці.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.