Мастацтва і забавыФільмы

Акцёр Аляксей Грыбаў: біяграфія, фільмаграфія

Аляксей Мікалаевіч Грыбаў (1902-1977) - папулярны акцёр тэатра і кіно савецкага часу, у 1948 годзе быў уганараваны ганаровага звання «Народны артыст СССР».

Аляксей Грыбаў: біяграфія, дзяцінства акцёра

Нарадзіўся Алёша Грыбаў 31 студзеня 1902 года ў маскоўскіх Лагунцах, непадалёк ад адной з таварных станцый Маскоўска-Казанскай ЖД. Яго бацька меў прэстыжную для таго часу прафесію кіроўцы, а маці была работніцай тытунёвай фабрыкі. У хлопчыка рана скончылася дзяцінства, так як маці памерла ад сухотаў, калі яму было ўсяго 3 гады, а яго малодшая сястрычка да таго моманту было і таго менш. Праз нейкі час бацька зноў ажаніўся.

З з'яўленнем у хаце мачахі сям'я паступова стала разрастацца, і акрамя Алёшы з СЕСТРЁНКА ў сям'і з'явілася яшчэ чацвёра дзяцей. Сям'я жыла сціпла, і ім часта даводзілася мяняць месца жыхарства. Трэба сказаць, што ў бацькі хлопчыка была даволі высокая кіроўчая кваліфікацыя, якая дазволіла яму аднойчы нават прыняць удзел у знакамітым аўтапрабег Масква-Парыж (1913 гг.). Алёша часта дапамагаў бацьку даглядаць за аўтамабілем бацькоўскага працадаўцы, цалкам вымываць машыну і чысціць ад забившейся бруду, за што хлопчык заўсёды атрымліваў у ўзнагароду манетку.

Юнацтва Аляксея

Найбольшае паразуменне ў Алёшы склалася з яго дзедам, Грыбава Міхаілам Яфімавіч, які пасля адмены прыгоннага права перабраўся з вёскі ў Маскву. Дзед працаваў машыністам на ЖД. Да гонару яго сказаць, складаную тэхніку ён асвоіў самастойна і практычна 40 гадоў потым аддаў ваджэнню паравозаў. Пасля смерці Міхаіла Яфімавіча Аляксею дасталася дзедаўская абраз Мікалая Угодніка. Усё сваё далейшае жыццё Грыбаў не расставаўся з ёю і нават таемна браў з сабою ў гастрольныя паездкі.

Першы сапраўдны спектакль, які давялося ўбачыць Грыбава, называўся «Дзеці Ванюшына». Хлопчык застаўся пад уражаннем ад прадстаўлення, пасля чаго ў дзіцячыя гульні Алёшы і яго сястры ўвайшлі пастаноўкі ўласных, на хаду прыдумляю спектакляў. У 1916 годзе айцец Аляксея быў прызваны на фронт. Пакінутаму за старэйшага мужчыну ў сям'і 14-гадоваму падлетку давялося ўладкавацца на шелкоткацкую фабрыку. Працаваць прыходзілася фізічна цяжка, па 12 гадзін у суткі выкладваючыся на выдачы сыравіны.

Аляксей Грыбаў: акцёр тэатра

Працу Аляксей не кінуў, нават калі з фронту вярнуўся бацька. У дадатак да ўсяго ён яшчэ і паступіў у школу рабочай моладзі пры клубе на Ордынке. У гэты перыяд малалецтва велізарную ролю ў жыцці юнака адыграў адзін з яго настаўнікаў - В.У. Бараноўскі, дзякуючы якому Аляксей проста захварэў тэатрам. Настаўнік займаўся з ім індывідуальна, часта ў сябе на хаце, ён рыхтаваў юнака да паступлення ў ВНУ. Акрамя гэтага, ён дапамог хлопцу змяніць фабрычную працу на тэатральную пасаду. Скончыўшы ў 1924 году 3-ю студыю МХАТ, Аляксей Грыбаў, біяграфія якога зараз ужо прадоўжылася на тэатральнай сцэне, увайшоў у трупу МХТ.

Тэатральныя ролі і фільмаграфія акцёра

Спектакль «Бітва па жыцці» стаў для Аляксея вельмі значным, ён адыграў у ім містэра Крегга - сваю першую сур'ёзную ролю. C 1935 года малады чалавек пачаў здымацца ў кіно. Не зьяўляючыся прыгажуном па вонкавых дадзеных, ролі герояў-палюбоўнікаў Аляксей Грыбаў не гуляў. Але затое, быўшы шчыльным, каржакаваты і шыракатвары, значна атрымаў поспех у вобразе чалавека з народа. Аляксей з такім стараннем аддаваўся сцэне, што нават у самай невялікай ролі яго немагчыма было не заўважыць. Публіка палюбіла артыста, рэцэнзенты хвалілі яго гульню.

Акрамя невялікіх роляў, накшталт Епиходова з «Вішнёвы саду», Собакевича з «Мёртвых душ», Чебутыкина з «Трох сясцёр», Шмаги з «Без віны вінаватыя» і Восіпа з «Рэвізора», Аляксей Грыбаў пышна адыграў і такіх моцных асобаў, што чыніў чужыя лёсы, як Малюту Скуратава і Тамаша Опискина. Да таго ж у свае 40 гадоў Аляксей стаў першым акцёрам, ўвасобіліся вобраз У. І. Леніна на мхатовской сцэне.

выдавальнае майстэрства

Таленавітая сцэнічная выразнасць ярка прасочваецца ў кожнай ролі, якую адыграў Грыбаў Аляксей. фільмы «Зямля», «Залатая карэта», «Ворагі», «Рускія людзі» сталі высокопоказательными для гульні акцёра, якому пышна атрымоўвалася ствараць глыбокія народныя вобразы. Як тонка ён мог падаць тое, што часта ў жыцці праходзіць незаўважаным, - гумар, сумленнасць і душэўную мудрасць простага рускага чалавека! У сваіх планах Аляксей жадаў прасоўвацца і далей, у яго марах трывала пасяліліся такія ролі, як стары Карамазаў, кароль Лір і Эзоп, якія, на жаль, так і засталіся для акцёра неспетой песняй.

Ну а асабістае жыццё Аляксея Грыбава склалася неяк дзіўна і незвычайна. Аднойчы на вуліцы ён выпадкова сустрэў жонку свайго былога настаўніка Бараноўскага. Заплаканая і разгубленая жанчына распавяла, што муж яе памёр, а яна сама не ведае, куды ёй ісці і што рабіць. Аляксей зарэгістраваў шлюб з Аленай Уладзіміраўнай, і яны сталі пражываць разам у яго 2-х пакоях камунальнай кватэры. Ці быў такі ўчынак прадыктаваны падзякай настаўніку ці Аляксей сапраўды прасякнуўся сімпатыяй да жанчыны нашмат старэй сябе па ўзросту, ніхто не пазнае, хутчэй за ўсё, вядома ж, прысутнічала і тое, і другое. Але ўсё жыццё яны так і пражылі разам, ён цалкам узяў на сябе клопат пра жанчыну.

Тым не менш, былі ў Аляксея і раманы на баку, да якіх Алена Уладзіміраўна, улічваючы іх розніцу ва ўзросце, ставілася з разуменнем. Ад непрацяглай сувязі з памочніцай рэжысёра Ізольда у Грыбава нарадзіўся сын, якога таксама назвалі Алёша. Ізольда рабіла ўсё што магла, каб адвесці каханага з сям'і, але акцёр, які паабяцаў да канца жыцця клапаціцца пра жонку настаўніка, працягваў пражываць з ёю. Але сына ён таксама любіў, і, як чалавек адказны, як мог клапаціўся і пра яго. Узначаліўшы кааператыўнае супольнасць, Аляксей дамогся, каб Ізольда з дзіцём атрымалі кватэру.

нечаканы закат

Як актор Аляксей Грыбаў быў вельмі запатрабаваны, рэпертуар яго быў перапоўнены, і пры норме 11 спектакляў у месяц у яго кожны раз налічвалася больш за 20. Можа быць, гэта і адбілася на яго здароўе. Заўсёды падцягнуты, бадзёры і ніколі нічым не хварэе, Аляксей ў адно імгненне падчас спектакля атрымаў інсульт, дагуляўшы, тым не менш, гэтую сваю, якая стала фінальнай, п'есу да канца.

Акцёр пражыў яшчэ некалькі гадоў пасля гэтага, практычна зноўку вучачыся гаварыць і хадзіць. У 1977 годзе яго не стала. Пахавалі Аляксея Грыбава на Новадзявочых могілках. Ён мае званне Героя Соцтруда і мноства Сталінскіх прэмій за майстэрскае выкананне роляў у фільмах «Афіцэра флоту», «Плады асветы», «Крамлёўскія куранты», «Сола для гадзінніка з боем» і «Смелыя людзі».

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.