Мастацтва і забавыФільмы

Актрыса Любоў Сакалова: фільмаграфія і асабістае жыццё

Каханне Сяргееўна Сакалова - знакамітая савецкая і расійская актрыса. Ўзнагароджана многімі прэміямі савецкіх кінафестываляў, а таксама ваеннымі ордэнамі. З'яўляецца Народнай артысткай СССР.

Дзяцінства і юнацтва

Актрыса Любоў Сакалова нарадзілася ў 1921 годзе ў мястэчку Іванава-Вазьнясенск. Яе бацька - Сяргей Максімовіч - працаваў чырванадрэўшчыкам, маці - Праскоўя Фёдараўна - была прадаўцом, а пасля стала дырэктарам крамы.

З ранняга дзяцінства Каханне Сяргееўна была прывучана да працы. Сям'я мела вялікую гаспадарку: жывёлу, агарод. І абавязкі па догляду былі ўскладзеныя менавіта на юную Любу.

З самага дзяцінства было ясна, што дзяўчынка валодае выдатным акцёрскім талентам. Неаднаразова яна задавальняла прадстаўлення для сваёй сям'і і для суседзяў ужо ў пяцігадовым узросце, убіраючы ў старыя мамчыны сукенкі.

Падчас вучобы ў школе Каханне бясконца ўдзельнічала ў мастацкай самадзейнасці, а таксама наведвала драматычны гурток.

Любімым заняткам будучай актрысы было наведванне Іванаўскага тэатра музычнай камедыі. Яна настолькі часта хадзіла на спектаклі, што часам яе пускалі бясплатна.

Маці Любові Сяргееўны марыла аб тым, што дачка паступіць у кансерваторыю, але педагог школьнага драмгуртка развеяў гэтыя мары, параіўшы дзяўчыне паступаць у педагагічны. Так, Любоў Сяргееўна трапіла ў Ленінград у 1940 годзе.

адукацыя

У Педагагічны інстытут ім. Герцэна Любоў Сакалова паступіла без праблем. Калі вучоба ўжо пачалася, дзяўчына даведалася, што набіраюцца слухачы ў акцёрскую школу пры "Ленфільме". Сакалова, ні секунды не сумняваючыся, пабегла на праслухоўванне і зрабіла там велізарнае ўражанне на прыёмную камісію, прачытаўшы маналог Ніны з "Чайкі".

Цэлых паўтара года Любоў Сяргееўна сумяшчала вучобу ў педінстытуце і акцёрскія курсы, а таксама паспявала падпрацоўваць на вакзале.

Амаль праз два гады пасля пачатку вайны Любоў Сакалова апынулася ў Маскве. Яна вырашыла працягнуць вучобу. Яе прынялі ў ВГIК адразу на другі курс (інстытут знаходзіўся ў эвакуацыі ў Алма-Аце).

Педагогамі Сакаловай былі выдатныя майстры: Сяргей Герасімаў, Вольга Пыжова, Барыс Бібікаў. Вучоба давалася дзяўчыне лёгка, яна была пастаяннай удзельніцай усіх спектакляў. І ў 1946 годзе актрыса Любоў Сакалова скончыла ВНУ з адзнакай. Працаваць стала ў тэатры-студыі кінаакцёра, ды і дэбют у кіно быў не за гарамі.

Актрыса Любоў Сакалова падчас Вялікай Айчыннай вайны

Вайна напаткала дзяўчыну ў Ленінградзе. Каб хоць неяк дапамагчы сваёй Радзіме, Любоў Сяргееўна ўладкавалася працаваць на авіяцыйны завод. Яна апрацоўвала дэталі да рухавікоў самалётаў.

Яе муж Георгій Араповский і свякроў працавалі на тым жа заводзе. Гэта былі цяжкія дні голаду і холаду, але Любові Сяргееўне ўдалося перажыць блакаду і дачакацца эвакуацыі. З Ленінграда яна зьяжджала ўжо без сям'і: муж і свякроў загінулі ад голаду. Гэта адна з самых найстрашэнных трагедый у жыцці актрысы.

"Дарога жыцця" знаходзілася пад сталымі абстрэламі, але Сакаловай і тут спадарожнічала ўдача. Яна дабралася па Ладажскім возеры да пункта эвакуацыі, і некаторы час дапамагала там параненым. Затым яе перавезлі ў Іванава, а адтуль у Маскву. Пасля дазволу ад міністра кінематаграфіі навучацца ў Вгiке Любоў Сакалова перабралася ў Казахстан, дзе знаходзілася да 1946 года.

Праца ў тэатры

Першым тэатрам актрысы стаў Тэатр-студыя кінаакцёра, у якім яна прапрацавала практычна ўсё жыццё. Аднак ў 1951 годзе ёй і яшчэ некалькім маладым акцёрам паступіла прапанова паехаць у Нямеччыну і папрацаваць у тэатры Групы савецкіх войскаў. Актрыса Любоў Сакалова прыняла гэтае рашэнне без сумненняў, таму што працы ў Маскве практычна не было, а значыць, не хапала і сродкаў да існавання.

Цэлых пяць гадоў прапрацавала Каханне Сяргееўна ў Патсдаме, дзе знаходзілася база драматычнага тэатра. Праца была даволі напружанай, трупе прыходзілася стала раз'язджаць, гастралюючы па ўсіх савецкім ваенным частках, базуецца ў Германіі.

Любоў Сакалова - акторка, якая згуляла ў тэатры Групы савецкіх войскаў дзясяткі роляў, у тым ліку Поленьку з "Прыбытковае месца", Шуру ў спектаклі "Ягор Булычоў і іншыя", любачка ў "Апошніх" па п'есе Максіма Горкага.

У 1956 году Любоў Сакалова прыехала назад у Маскву. Яна зноў стала працаваць у Тэатры-студыі кінаакцёра, але ўвесь час была задзейнічана толькі ў адным спектаклі - "За тых, хто ў моры". Абставіны склаліся так, што Любоў Сакалова стала запатрабаванай актрысай кінематографа, хоць на яе рахунку не так ужо і шмат галоўных роляў.

Праца ў кіно

Дэбют актрысы мог бы адбыцца ўжо ў 1941 годзе, у фільме "Франтавыя сяброўкі", але яна сама адмовілася ад ролі. Ужо пасля заканчэння інстытута яе запрасілі ў карціну "Аповесць пра сапраўднага чалавека», рэжысёрам якой стаў Аляксандр Столпер. Сакалова згуляла там маленькую ролю медсёстры Барбары.

Перад сваім ад'ездам у Нямеччыну Каханне Сяргееўна згуляла яшчэ ў некалькіх фільмах, але гэта былі эпізадычныя ролі. Пасля 1956 года яна з'явілася ў кінакарцінах "Дзве жыцця", "Сям'я Ульянавых", "Ціхі Дон", "Блуканне па пакутах". На здымках апошняга Сакалова пазнаёмілася са сваім будучым мужам Георгія Данелія.

Кінакар'ера Любові Сакаловай развівалася хуткімі тэмпамі. Яе часта запрашалі на ролю маці з-за добрага склада характару. Яна адыграла больш чым у дзесяці фільмах чыю-небудзь маці ( "Адплата", "Небяспечныя сябры", "Мелодыя на два галасы"). Аднак сваім каханым фільмам акторка называла "Дажывем да панядзелка", дзе яна згуляла жанчыну з нялёгкім лёсам і маму шалапутнага хлапчукі.

Дзіўны той факт, што Любоў Сакалова - акторка выключна станоўчых персанажаў. Ад адмоўных герояў яна проста адмаўлялася, не жадаючы несці зло з экрана.

Актрыса Любоў Сакалова, фільмаграфія якой ўключае больш за трыста васьмідзесяці роляў, была занесеная за гэта дасягненне ў Кнігу рэкордаў Гінеса.

Галоўныя ролі

Часцяком Каханне Сакалову называюць актрысай эпізодаў. Але гэта ніколькі не крыўдзіла артыстку, паколькі яна лічыла, што любая ролю важная і патрэбная.

Па-сапраўднаму галоўных роляў у кар'еры Сакаловай ўсяго тры. У фільме "Маці і мачаха" яна згуляла Праскоўю Ліхачова, прыёмную маці дзяўчынкі Нюры. У экранізацыі "Трох сясцёр" (паводле Чэхава) ёй дасталася роля Вольгі Сяргееўны Прозорова. Таксама Сакалова выканала галоўную ролю ў камедыі "Восеньскія ранішнікі".

Асабістае жыццё

Будучы студэнткай акцёрскіх курсаў у Ленінградзе, актрыса Любоў Сакалова, асабістае жыццё якой часам дзівіць сваім трагізмам, знаёміцца з пачаткоўцам акцёрам Георгіем Араповским. Маладыя людзі тут жа ўлюбляюцца сябар у сябра і прымаюць рашэнне ажаніцца. На жаль, іх сямейнае жыццё апынулася нядоўгай. Падчас блакады Ленінграда Георгій гіне ад голаду.

Доўгі час Каханне Сяргееўна не магла перажыць горыч страты і не звяртала ўвагі на заляцанні мужчын.

Праз гады на здымках фільма "Блуканне па пакутах" яна знаёміцца з пачаткоўцам рэжысёрскую кар'еру маладым чалавекам. Георгій Данелія закахаў у сябе акторку, і неўзабаве яны сталі жыць разам.

У 1959 годзе ў іх нарадзіўся сын Мікалай (на момант яго нараджэння Сакаловай было ўжо 38 гадоў). Актрыса Любоў Сакалова, біяграфія якой не такая шчаслівая, як можа здацца, неўзабаве вярнулася да працы. Клапаціцца пра Мікалая дапамагалі бабулі.

Сакалова і Данелія пражылі разам 26 гадоў, але потым ён сышоў да іншай жанчыны. Новай выбранніцай рэжысёра стала Галіна Юрскага. Любоў Сакалова спакойна перанесла гэты ўдар лёсу і пераехала ў сваю кааператыўную кватэру.

Сын двух гэтых таленавітых людзей пайшоў па слядах бацькоў. Ён скончыў рэжысёрскі факультэт ВГІКа і яму прадказвалі вялікую будучыню. На жаль, гэтаму прароцтва не наканавана было спраўдзіцца.

Трагедыі ў жыцці актрысы

Любоў Сакалова - акторка, сын якой мог бы стаць выбітным рэжысёрам свайго часу. Яго кароткаметражкі студэнцкіх часоў высока ацэньваліся вядучымі спецыялістамі кінематографа. Але лёс распарадзіўся інакш. У пачатку 1980-х гадоў Мікалай зацікавіўся баптызм, потым трапіў у секту, стаў вельмі замкнёным. Яго не спыняў нават той факт, што ў яго падрастае маленькая дачка Маргарыта.

У 1985 годзе Мікалай гіне пры нявысветленых абставінах. Яго цела было знойдзена ў кватэры новай жонкі бацькі - Галіны Юрскага. Любоў Сакалова перажывае і гэты ўдар лёсу. Яна працягвае шмат працаваць, даваць канцэрты.

У 1994 годзе па дарозе на чарговы выступ Каханне Сяргееўна разам з сяброўкай Маяй Булгаковой патрапілі ў жудасную аварыю. Праз некалькі дзён у рэанімацыі спыняецца сэрца Маі Рыгораўны. Любоў Сакалова цяжка перанесла гэтую страту.

Актрыса Любоў Сакалова, фатаграфія якой вісіць на ганаровым месцы ў Дзяржаўным тэатры кінаакцёра, памерла ў чэрвені 2001 года.

ўзнагароды

Ўзнагароджана медалямі ваеннага часу, у тым ліку "За адвагу", "За абарону Ленінграда". З'яўляецца Народнай артысткай СССР.

Similar articles

 

 

 

 

Trending Now

 

 

 

 

Newest

Copyright © 2018 be.birmiss.com. Theme powered by WordPress.